Geschichte des gallo-fränkischen Unterrichts und Bildungswesens: von den ältesten Zeiten bis auf Karl den GrossenF. Kirchheim, 1892 - 276 páginas |
Términos y frases comunes
alten Apoll Aquitanien Arles Ausonius Barbaren Bedeutung Beredsamkeit berühmte besass besonders Bildung Bildungswesen Bischof Boëthius Bücher Burdigala Caesar Caesarius von Arles Cassiodor Christentum christlichen Chrodegang Cicero Columban damals Dichter Druiden druidischen ersten Erziehung Eumenius Franc Freund Gallien gallischen Gallo-Fränkisches Unterrichts ganze gebildet Geist geistige gelehrt Gesch Geschichte Gott Grammatiker Gregor von Tours Griechen griechische Sprache griechischen grossen Hand Heidentums heidnischen heiligen Hieronym Hist höheren Ibid indem Jahre Jahrhunderte Jugend Kaiser Kinder Kirche Kloster Knaben konnte Kunst Land lateinischen Leben Lehrer lehrte lesen lichen litt litterarischen Litteratur Mabill Mamertus Mann Massilia Mittelalter Mönche Musik musste Namen namentlich öffentlichen pädagogischen Philosophen Plinius Priester Quintilian quod Rede Redner reich Rhetorenschulen Rhetorik römischen sagt Salvian schreiben schrieb Schrift Schriftsteller Schule Sidonius Sohn soll Sprache Stadt stand Studien Teil Thätigkeit Thatsache Trier Triviums unsere Vater Vergil viel Vita Volkes vornehmen Welt Werke Wesen Wissen Wissenschaften Wort καὶ
Pasajes populares
Página 198 - O rustice et idiota, ut quid nomen tuum inter scriptores indi aestimas? Ut quid opus hoc a peritis accipi putas, cui ingenium artis non subpeditat, nec ulla litterarum scientia subministrat? Qui nullum argumentum utile in litteris habes, qui nomina discernere nescis; saepius pro masculinis feminea, pro femineis neutra, et pro neutra masculina conmutas; qui ipsas quoque praepositiones, quas nobilium dictatorum observari sanxit auctoritas, loco debito plerumque non locas.
Página 65 - LANGUEBAM : sed tu comitatus protinus ad me venisti centum, Symmache, discipulis. centum me tetigere manus Aquilone gelatae : non habui febrem, Symmache, nunc habeo.
Página 52 - Graece, cum sit turpe magis nostris nescire Latine ; hoc sermone pavent, hoc iram gaudia curas, hoc cuncta effundunt animi secreta.
Página 83 - Equidem memoria teneo, pueris nobis primum Latine docere coepisse Plotium quendam. Ad quem cum fieret concursus, quod studiosissimus quisque apud eum exerceretur, dolebam mihi idem non licere. Continebar autem doctissimorum hominum auctoritate, qui existimabant Graecis exercitationibus ali melius ingenia posse.
Página 127 - Adamaveram enim Latinas, non quas primi magistri, sed quas docent qui Grammatici vocantur. Nam illas primas, ubi legere et scribere et numerare discitur, non minus onerosas poenalesque habebam quam omnes Graecas.
Página 52 - Ite quibus grata est picta lupa barbara mitra ! Rusticus ille tuus sumit trechedipna, Quirine, Et ceromatico fert niceteria collo.
Página 97 - AD tamen, quod aevo floruisti proximo iuvenisque te vidi senem, honore maestae non carebis neniae, 5 doctor potentum rhetorum. tu Baiocassi stirpe Druidarum satus, si fama non fallit fidem, Beleni sacratum ducis e templo genus, et inde vobis nomina : 10 tibi Paterae : sic ministros nuncupant Apollinares mystici.
Página 46 - Discunt in partes centum diducere. Dicat Filius Albini : si de quincunce remota est Uncia, quid superat ? Poteras dixisse. Triens. Eu ! Rem poteris servare tuam. Redit uncia, quid fit ? Semis.
Página 61 - Haec ipsa tolerabilia essent si ad elocuentiam ituris viam facerent: nunc et rerum tumore et sententiarum vanissimo strepitu, hoc tantum proficiunt ut, cum in forum venerint, putent se in alium terrarum orbem delatos.
Página 198 - Volkes zu stillen : sed quid timeo rusticitatem meam, cum dominus Redemptor et deus noster ad distruendam mundanae sapientiae vanitatem non oratores sed piscatores, nee philosophos sed rusticos praelegit...