888. BERGSMA, T. P., De Zoroastris quibusdam placitis, cum doctrina Christiana comparatis. Traj. ad Rhen. 1825. 8°. 889. KOORDA

VAN LYSINGA, P. P., Vertaling van verscheiden voorname boeken, plaatsen en teksten van de Vedaas, en yan eenige twistschriften over Brahmiensche Godgeleerdheid. Naar het Engelsch van RAJAH RAMMOHUN ROY. Kampen 1840. 8°. 890. TIELE, C. P., Is Zarathustra een mythisch persoon? Leiden 1867. 8°.

891. KUENEN, A., De godsdienst van Israël tot den ondergang van den Joodschen staat Haarlem 1869-1870. 2 dln. 8°. 892. DRUSIJ, J., De sectis Judaicis commentarii. Accessit denuo J. Scaligeri elenchus Trihaeresii eiusdem. Arnhemiae 1619. Historia Ruth, ex Ebraeo Latine conversa, et commentario explicata. Eiusdem Historiae tralatio Graeca ad exemplar Complutense, et notae in eandem. Opera ac studio J. DRUSII. Amst. 1632. Alb. Gentilis ad primum Macbaeorum disputatio, Fran. 1600. J. DRUSII de Hasidaeis libellus. Liber Hasmonaeorum, qui vulgo prior Machabaeorum, interpr. J. DRUSII cum commentario. Fran. 1600. 4o. 893. Notitia Karaeorum ex Mardochaei tractatu haurienda, quem ex MS. cum versione Latina, notis, etc. edidit J. c. Wolfius. Accedit J. TRIGLANDII Dissertatio de Karaeis. Hamb. et Lips. 1714. J. G. SCHUPARTI, Secta Karraeorum disserta

J. L. FREY, Excerpta

nonnulla ex commentario inedito R. AHARONIS BEN JOSEPH Judaei Caraitae. Amst. 1705. 4o.

894. ABUDACNI, J., Hist. Jacobitarum, seu Coptorum, in Aegypto, Libya, Nubia, etc. habitantium. Lugd. Bat. 1740. 8°. 895. Brief Van de Rabbinen Der twee Synagogen van Amsterdam, Aen Monsr. JURIEU. Uyt het Spaens vertaelt. Gedruckt by J. ATHIAS Tot Brussel, 5446. Of Anno 1686. 4o.

896. Een seer perfecte Beschryvinge Van t Leven en Bedryf, mitsgaders het Turckx worden van den gepretendeerden Joodsen Messias. Over-gesonden van een geleert Persoon uyt Galata, in Turckyen. Tot Haerlem, by A. CASTELEYN, 1667. 4°. 897. Kort en bondigh verhael hoe datter tot acht malen valsche Joodsche Messiassen geweest, zijn. Gedruckt in 't Jaer der Joden Hoope 1666. 4o.

898. FABIUS, A., Offrande au Dieu de l'Univers. Lyon 1842. 8o. 899. AL-CORANUS, Sive lex Islamitica Muhammedis, filii Abdallae

pseudoprophetae (Arabice), ad optimorum codicum fidem edita ex Museo A. HENCKELMANNI. Hamburgi 1694. 4.

Voorin zijn eenige bladen bijgevoegd, welke even als de schutbladen aanteekeningen bevatten van J. WILLMET. Voorts zijn er talloze kant. teekeningen, correctiën en collatien in van denzelfden.

900. HENNINGII, H., Muhammedanus precans; i. e. liber Precationum Muhammedicarum Arabicus MS, Latin. nunc donatus et notis illustr., typisque mandatus. Sleswigae 1666.

H. VAN

DER HARDT, Arabia Graeca in antiquitatis honorem pro optimarum literarum luce orbi erudito commendata. Helmst. 1714. 8°. 901. BECKII, M. F., Bina capitula Alcorani xxx de Roma et XLIIX de Victoria, e IV codicibus MSS. Arabice descripta, Latine versa, et notis animadversionibusque locupletata. Augustae Vindelicor. 1688. 4o.

902. NISSELII, J. G., Historia de Abrahamo, et de Gomorro-Sodomitica eversione ex Alcorano, ejusque Surata xivta et xvta Arabice. E probatissimo cod. MS. fidelissime deprompta, etc. Lugd. Bat., J. ELSEVIER, 1655. 4'.

903. Historia Josephi patriarchae, ex Alcorano, Arabice. Cum triplici versione Latina et scholiis TH. EXPENII, etc. Leidae 1617. 4°. 904. ADLER, J. G. c., Descriptio codicum quorumdam Cuficorum partes Corani exhibentium in bibliotheca regia Hafniensi et iisdem de scriptura Cufica Arabum observationes novae. Altonae 1780. 4°. Met twee tabellen.

ex

905. FRAEHN, C. M., Antiquitatis Muhammedanae monumenta varia. Petropoli. 1822. St. 2. 4. Met platen.

Overdruk uit deel VIII er Verhandelingen van de Keizerlijke Akademie van Wetenschappen te Petersburg.

906. Machumetis Saracenorum principis eiusque successorum vitae, doctrina ac ipse, Alcoran. D. Petrus, Abbas Cluniacensisex Arab. lingua in Lat. transferri curavit. Adjunctae sunt confutationes. In unum volumen redacta opera et studio T. BIBLIANDRI. (Tiguri) 1550. Fol.

De op het titelblad van dit exemplaar bijgeschreven plaats van uitgave Basileae is eene fout. Vgl. Brunet III. 235.

907. Oorspronck, Geslacht, Geboorte, Opvoedinge en Leere van Mahomet. Oock hoe verre en breet hij sijn Rijck onder de Turcken verbreydet heeft. Met Copere Platen. Amst. 1627. 4". 908. BOULAINVILLIERS, La Vie de Mahomed. Londres 1730. 8°. 909. GAGNIER, J., La vie de Mahomet, traduite et compilée de 11

III.

l'Alcoran, des traditions authentiques de la Sonna et des meilleurs auteurs arabes. Amst. 1732. 2 dln. 8". Met platen. 910. JORDIS, J. P., De sepulcro Muhammedis. Marburgi. 1680. 4o. 911. SCHULTZ, s., Disp. hodomoriam Muhammedanam breviter exhibens. Kiloni 1683. 4o.

912. TURPIN, Histoire de l'Alcoran, ou l'on découvre le Systême politique et religieux du Faux-Prophête, etc. Londres 1775. 2 dln. 8°.

913. DIONYSII Carthusiani contra Alchoranum et sectam Machometicam libri quinque. Eiusd. de instituendo bello adversus Turcas, etc. Colon., F. QUENTEL, 1533, 8°

914. Opera chiamata confusione della setta Machumetana, composta in lingua spagnola per Giovan Andrea gia Moro, tradotta in Italiano per Dom. Gaztelu. 1540. (Aan het einde :) Stampata in Spagna ne la città di Seviglia ne li anni MDXL. il mese di Agosto. 8°.

915. TURRECREM(ATA), J. DF, Contra principales errores perfidi Machometi, Romae 1606 RICARDI, Confutatio legis latae Saracenis à maledicto Mahometo, transl. ex Romana lingua in Graecam, per Demetrium Cydonium. Deinde per Barth. Picenum rursus e Graeco in Lat. conversa. Romae 1606. 8'. 916. (A. COLLINS,) Lettre d'un medecin Arabe a un fameux Professeur de l'Université de Hall en Saxe sur les reproches faits à Mahomet de son recours aux armes, etc. Traduite de l'Arabe (imprimée A. 1713, sans aucun indice ni d'Imprimeur, ni de libraire;) réïmprimée et corrigée de mille fautes et suivie de quelques reflexions d'un inconnu. Villefranche 1780 8". 917. RELAND, A., De consensu Mohammedanismi et Judaismi. Traj. ad Rhen. 1696 4°.

918. OELSNER, K. E., Verhandeling over Mahomed, of tafereel van den invloed van zijne Godsdienstleer op de volken der Middeleeuwen. Uit het Hoogd. Franeker 1820. 8°.

919. HALBERTSMA, J. H., Het Buddhisme en zijn Stichter. Deventer 1843 8o.

920. MEIJBOOM, L. s. P., De Godsdienst der Oude Noormannen.

Haarlem 1868. 8.

J.

RECHTSGELEERDHEID en STAATSWETENSCHAPPEN.

I. INLEIDING. ALGEMEENE WERKEN. WIJSBEGEERTE VAN HET RECHT.

1. SPEIDELII, J. J., Bibliotheca iuridica universalis. Nova editio opera et studio J. D. MOEGLINGII. Norimbergae 1728. 2 dln. Fol. 2. Allgemeines juristisches Oraculum, oder des Heil. RömischTeutschen Reichs Juristen-Facultät von der Hochteutschen Rechtsgelehrte Societät. Leipzig 1746-1754. 17 dln. Fol. 3. FACHINAEI, A., Controversiarum opus. Ed. postrema. Coloniae 1621. 4o.

4. Codex Fabrianus definitionum forensium et rerum in sacro Sabaudiae Senatu tractatarum ad ordinem titt. codicis Iustin. Ed. postrema Lugduni 1649. Fol.

5. FABRI, A., De erroribus pragmat. et interpretum iuris. Ed. novissima. Lugduni 1658. 2 tom. Fol.

6. PECKII. P. Ziricaei tractatus de testamentis coniugum. Coloniae Agripp. 1599. 8°.

7. Practicae conclusiones iuris, singulis Dr. A. GAILLII observationibus respondentes, auctore B. GREVEN Westphalo. Francofurti 1611 Fol.

8. BROUWER, H., De iure connubiorum libri 11. Ed. 2a. Delphis 1714 40.

9.

B

Principes du droit naturel Nouv. éd. revue

et corrigée. Geneve et Coppenhague. 1762. 4.

10. PUFENDORF'1, s, de officio hominis et civis secundum legem naturalem libri 11. Cum observationibus E. OTTONIS et G. G. TITII, et BARBEYRACII animadversionibus. Lvgd. Bat. 1769, 2 dln. 8°.

11. HEINECCII, J. G., Praelectiones in s. PUFENDORFII de officio hominis et civis libros 11. Berol. 1742. 8'.

12. (MNTESQU) De l'esprit des loix. Dernière éd revue, corrigée et augmentée par l'auteur. Amst. 1749. 4o.

13. DE MONTESQUIEU, l'e aart der wetten, verrykt met philosophische en staatkundige aanmerkingen enz. Uit het Fransch. Amst. 1771-1773. 3 dln. 8°.

14. (LYNDEN TOT BLITTERSWIJK, W. C. H. VAN,) Additions en forme de notes au livre »de l'esprit des loix" 1798. 8°. *)

*) Dit werk is niet in den handel geweest. Zie voorts de inscriptie van Prof. H. W. TYDEMAN voorin.

15. HEEMSKERK AB. FIL. J., De Montesquivio. Partes II. Amst. 1839. 8'.

16. (GOGUET), De l'origine des loix, des arts et des sciences et de leurs progrés chez les anciens peuples. Paris 1758. 3 tom. 4o.

17. PESTEL, F. G., Fundamenta iurisprudentiae naturalis. Ed. 3.

aucta. L. B. 1777. 8o.

18. PAULUS, P., Verhandeling over de vrage: »in welken zin kunnen de menschen gezegd worden gelyk te zijn? en welke zijn de regten en pligten, die daaruit voerdvloeien ?" 2 dr. Haarl, 1793. 8°.

19. Bijdraagen tot de Wijsbegeerte en Rechtsgeleerdheid, bevat. tende een aantal memorien, instructien enz. Amst., w. VERMANDE, 1799. 8°.

20. KINKER, J., Brieven over het natuurregt aan P. VAN HEMERT. Amst. 1823. 8°.

21. WARNKÖNIG, L. A., Rechtsphilosophie als Naturlehre des Rechts. Freiburg in Breisgau 1839. 8°.

22 HALL, M. C. VAN, Regtsgeleerde geschriften en losse verhandelingen. Amst. 1838. 8o.

23 MEIJER, J. D., Verhand. over den regel: dat iedereen voor eerlijk wordt gehouden tot dat het tegendeel is bewezen. 1818. 8°. Overgedrukt uit de werken der Maatsch. tot Nut en beschaving.