Imágenes de páginas
PDF
EPUB

quelques-uns que du dédain, il a conservé pour d'autres un peu de son prestige d'autrefois. Plus d'un pèlerin de la Lorraine allemande et du Pays messin vient encore s'agenouiller devant lui, y faire sa prière et demander une messe à l'intention du Saint qu'elle représente.

Par une sorte d'hommage rendu à l'humilité dont le Béat Bernard donna l'exemple pendant sa vie, ceux qui vont l'invoquer à Vic sont persuadés que leurs vœux ne seront exaucés qu'à la condition de ne point parler de leur pèlerinage, ni de la confiance qu'ils ont dans l'intercession du Bienheureux.

[merged small][ocr errors]

Extrait des registres capitulaires du chapitre de Saint-Dié touchant le miracle arrivé dans la chapelle des mines.

Anno superiori, Dominicus Henrici et Anthonius Leomarus, cives argentifodine (sic), construxere in ecclesia dictarum argentifodinarum sacellum quoddam, in quo venerabilis patris Bernardi Badensis ymaginem posuerunt. At cum sit jam omnibus proletarium1 Beatum Bernardum, divina providentia, plurimis egrotantibus esse subsidio, maxime iis qui maleficio sunt infecti, his diebus, in octavis Assumptionis Marie, quedam mulier, sic arte demonica maleficiata, et mentem et devotionem Beato Bernardo devovens, multis cum precibus se commendavit, promisitque per novenariam coram dicta imagine quotidie preces effundere, candelis et aliis suffragiis colere. Interea, die dominica, que fuit Xiva mensis Augusti, in prefata ecclesia, coram populo qui rebus divinis intererat, prelibata mulier multa obscena evomuit: clavos ferreos, armillas tortas, ossa acuta et fragmenta vitri, ligni ex igne detracti, pilis ista omnia involuta, sine dolore. Que res Sancti merito miraculosa creditur, et mulier, his liberata fascinationibus, laudes Deo et Beato Bernardo leta debet et tenetur prelibare. Posthoc propriis oculis vidi et conspexi has res immissas et emersas.

1. Il devrait y avoir évidemment prolatum.

II.

Ancien témoignage du culte rendu à Vic au B. Bernard.

B. Bernardus, ex illustrissimâ familiâ Badensi, cultus est coliturque Vici civitate, episcopatûs metensis, ubi etiam habet propriam in sinistro latere ad ingressum chori canonicorum, sub odeo, aram; in quâ arâ et olim et etiamnunc videtur ejus statua militari habitu, unâ manu sarissam, alterâ clypeum gestans; in clypeo sunt sex orbiculi in campo rubro (quantum P. Nicolaus Aubertin potest meminisse, qui circiter ante annos quadraginta ita vidit et postmodum iterum). Sed cum ante annos 40 visitatio episcopatus metensis institueretur nomine serenissimi Caroli à Lotharingiâ, tunc episcopi metensis, per dominum Viardin1, isque Vici de B. Bernardo, hujus miris actis et prodigiis et cæteris cæremoniis ad aram ejus celebratis diligentiùs inquisisset, nec ullum de viri sanctitate et instrumentum exploratum reperisset, jussit statuam in sacristiam deferri, prohibuitque ne quid ampliùs ei honoris deferretur.

Sub id tempus, rediit Vicum P. Nicolaus Aubertin, post absentiam quinque annorum, utpote patriam terram, qui et in civitate et circum murmura et tumultum invenit ob prohibitam B. Bernardi venerationem. Inde vero Diiusan profectus, reperit apud sororium suum dominicum de Marimonte, Diiusæ et salinarum tunc gubernatorem, antiquam in pergameno conscriptionem multis in locis laceratam, ubi hæc se idem Pater legisse meminit : « Dominus Bernardus, marchio de Baden, devotione motus et liberioris vitæ pertæsus, Romam petiit, et post salutata limina apostolorum, cum Moncalirii aliquot dies gessisset, omnem ad suos redeundi voluntatem abjecit, et ibidem xenodochium erexit, in quo pauper ipse factus, pauperum curam gessit......... (Et post lacunam).. Ejus sacra ossa, è

1. Nicolas Viardin, docteur en théologie, écolâtre de la Primatiale, vicaire-légat du cardinal de Lorraine et résident du duc Henri II à Rome.

terrâ levata, Vicum, ditionis metensis, transportata1.... (Iterum grandis lacuna)...... Hanc scripturam secum detulit P. Nicolaus Aubertin, et cum patribus nostris Mussiponti communicasset, summam omnes B. Bernardo injuriam factam fuisse dixerunt. Ipse de re totâ visitatorem et nobiles vicinos monuit, qui etiam in integrum restitui curarunt Sanctum : statuâ novâ ad formam prioris factâ, et in eodem loco super aram repositâ ; quæ exinde magis cœpit inclarescere et honorari quam ante, et in sequentes annos miraculis celebrari. Sanè Serenissima Catharina à Lotharingiâ, dudùm intoxicata, eò peregrinationem suscepit, ubi, cum novem dies gessisset, ejectis à stomacho testarum fragmentis, et aliis ejusmodi, sana ad suos rediit. Quæ, beneficii accepti memor, dedit altari B. Bernardi casulam, dalmaticam, antependium, cortinas è damasceno albo.

Ubique ad altare idem pendent anathemata; nec ulla est in illis partibus celebrior peregrinatio, quam ad hunc S. Bernardum.

Hoc ex P. Nicolao Aubertin accepit Joannes Grothauss. R. V. Serugni. An. 1645. 9 junii. Valeat.

III.

Attestation donnée par les chanoines de Montcallier à ceux de Vic.

Die XI Augusti 1706.

Ut passim et specialiter quæsitis, pro parte illustrissimæ et reverendissimæ collegiatæ et canonicorum Sti Stephani de Vico, prope Lotharingiam Methis, huic insigni collegiatæ St Mariæ de Scala de Testona exhibitis satisfaciat; super reliquiis Bti Bernardi Badensis, hic quiescentibus,

1. Cette particularité, rapportée d'après la légende qu'eut sous les yeux le P. Nicolas Aubertin, doit être considérée comme une simple tradition locale, sans aucune authenticité, et formellement démentie par un passage de la pièce suivante.

festo, vita, officio, etc., respondetur, et veridica attestatione comprobatur, ut sequitur.

Primo verè hic quiescere ejus corpus, scilicet ossa, caput, cor, cilicium1, subucula, Horæ diurnæ germano idiomate.

Super ejus beatificatione, multisque editis in ejus invocatione sepius miraculis, comprobata testimonia apparent in processu, jam pridem efformato, ut videre est in actis penes archivia hujusce civitatis existentibus, quæ nunc difficillimum est bellico vigente tempore reinvenire2.

Duo in hac ecclesia nostra sunt erecta altaria predicto Beato Bernardo, nimirum: altare majus in parte cum ejus statua magna deaurata, et alterum nuncupatum B. Bernardi specialiter, celebri icone decoratum et antiquitate speciosum.

Circa celebrationem seu recitationem ipsius officii (quod cadit die 15 julii), respondetur: quod verėjjam multis ab hinc annis, in hac ecclesiâ celebrabatur seu recitabatur; propter autem desistentiam recursus ad sacram Rituum Congregationem, suppressa fuit recitatio dicti officii ex decreto generali dicta Congregationis, solumque penes nos hic habetur collecta seu oratio propria dicti Bernardi, ut videbitur in fine hujus attestationis, separatim à sacra Congregatione approbata.

Prædicta die 15a julii, festo prefati B. Bernardi Badensis, magnus est populi concursus, et exterorum undequaque convenientium numerus ac incredibili devotione accursus, ita ut non pauci de suo adventu gratiati redeant ac plenè contenti.

Silentur hic ab eo passim patrata ac probata miracula quæ in ejus vitæ ac mortis descriptione videntur, in libello cum approbatione legitimè impresso, qui si nunc minimè mittitur, pacatis temporibus, Deo favente, mittetur.

Hæc ita esse, ultra communem hujus populi scientiam

1. Godescard (p. 276) dit que ce cilice était conservé dans le trésor de Bade-Dourlach.

Suivant un des biographes du B. Bernard, le jeune prince se serait couvert d'un cilice en entrant dans le couvent des Franciscains de Montcallier (Bollandistes).

2. Ce passage contredit encore l'assertion de Meurisse, que j'ai discutée à la suite de la citation empruntée à cet auteur par Dom Calmet.

« AnteriorContinuar »