secundo moniti adhuc distulerint ultra quadraginta dies, apprehendantur, et carceribus affligantur, donec impleat ordinationem ecclesiae de solemnizando conjugio. 20. Si vero pastor vel vicarius praesumpserit solemnizare matrimonium absque hoc, quod sponsus et sponsa praemiserint confessionem sacramentalem, et in solemnizatione audiant missam, privetur officio deinceps solemnizandi matrimonium et emolumentis inde provenientibus ad triennium. 21. Laicus non infirmus vel absens si prorsus praetermittat comparere ad divina mensem integrum, admoneatur a pastore suo vel judice loci; cui adminitioni si non obtemperet, persistens in sua obstinatione ad mensem unum ac alterum, apprehendatur, tanquam vehementer suspectus de haeresi sacramentorum. 24-26. Eadem fere sententia expressa est per Curiam in epistola scripta ad Reginam sive commentario de quo supra facta est mentio; et monasteriis dispendiosum videtur, si propter delictum superiorum aliquot centena in fiscum deferre cogantur. 22. Similiter, qui annum integrum subtrahit se a communione sacra et, monitus, contumaciter persistit. 23. Decani jurisdictionum non sint amplius annales, sed triennales, nec electi graventur ulli prandio, aut cerevisia propinanda in locis synodalibus, sed permittantur libere excersere suam jurisdictionem et visitationem secundum jus scriptum et statuta diocesana. Promittant autem in admissione excercitii sui officii se debite correcturos corrigenda, sub poena cassationis litterarum admissionis suae ac alia arbitraria. 24. Abbas, abbatissa, rector vel rectrix monasterii in admissione ad dignitatem vel officium suum promittant se intertenturos ea statuta conventus sui, quae leguntur tempore visitationis tanquam valida et observanda, quodque secun 26. Necesse ac utile est praelatos ad haec et quamplurima alia corrigenda ac emendanda vicia et abusus admoneri sedulo, ac con dum eadem corrigent excessus suorum conventualium citra simulationem vel dissimulationem, sub poena amotionis ab administratione sua, donec per alium, authoritate Episcopi, de consilio et consensu Senatus instituendum, omnia debite correcta fuerint, et ad ordinem reducta, aliaque poena arbitraria. 25. Praelatus vel rector monasterii, fovens domi concubinam, admoneatur, ut longe ejiciat illam monasterio, sub poena ducentorum aureorum; cui monitioni secundo factae si non pareat, cassentur litterae admissionis suae, aliique committatur administratio monasterii, donec parendo debite reconciliatus fuerit. 26. Quod nullus praelatus habeat ministrum vestitum veste militari. tumaces coerceri a Senatu, pro consuetudine, aut supradictis commissariis; quod ut recte ac rite fiat conveniens videtur apostolicam et episcopalem authoritatem, quoad monasteria, commissariis impertiendam esse, mandarique eisdem, ut in arduis difficilibusque rebus mutuis consiliis junctisque operis se juvent. Nog eens: JOHANNES WEZE. De heusche vraag, in de vorige afl. van ons Archief blz. 311 door den WelEerw. Heer J. H. Hofman gesteld, mag aanspraak doen gelden op een niet minder heusch antwoord. De prelaat, die in het Utrechtsche register heet te zijn vermeld als » archiepiscopus Cumdensis en biscop van Constantinopelen,« was Johannes van Weeze, sinds 1522 tot April 1523 aartsbisschop van Lund in Denemarken (zie Gams Series Episcoporum p. 330). Over hem zegt Wetzer und Welte's Kirchenlexikon i. v. Lund: »Der 1522 postulirte Johannes von Wetza (a Vesa) konnte den Stuhl gar nicht besteigen; er wurde später Bischof von Konstanz (1537—1548). Wanneer hij bisschop van Konstanz werd, kunnen wij ook weer precies vernemen uit Gams, die in zijne Series Episcoporum p. 272 aanteekende, dat Johannes von Wetza dien bisschopszetel innam op 31 October 1537 en 13 Juni 1548 overleed. Om zijn kanonikaat en prebende in den Utrechtschen Dom, die hij vermoedelijk naast tal van andere beneficie's door pauselijke begeving verwierf, zal hij zich wel niet meer hebben bekommerd, dan dat hij er op verren afstand de inkomsten van trok. Wie over de staatkundige werkzaamheid van Johannes ARCHIEF XXX. 27 |