portare, abbati de Melta et plebano Sanctæ Mariæ A hominem simul in diversis locis existere aut ad Majoris Jadertinensis et archidiacono Veglensi sub certa forma duxerimus committendam, iidem cognitis causæ meritis, dictos clericos ad prædicta omnia exsolvenda tibi sententialiter condemnarunt: quorum sententia per venerabilem fratrem nostrum episcopum et dilectum filium archidiaconum Polenses auctoritate nostra postmodum exstitit approbata. Verum ipsis clericis ad sedem apostolicam provocantibus, et partium procuratoribus demum propter hoc in nostra præsentia constitutis, nos auditis quæ fuerunt proposita per eosdem, venerabilibus fratribus nostris Traguriensi et Nonensi episcopis et dilecto filio abbati Sancti Damiani Jaderlinensis dioecesis dedisse recolimus in mandatis ut inquirentes super totius causæ processu in litteris tunc directis ad ipsos plenius comprehenso diligentius veritatem, causam ipsam ad præsentiam nostram remitterent sufficienter instructam, præfigentes partibus terminum competenter quo se nostro conspectui præsentarent sententiam recepturæ.Cum igitur procuratores partium nuper ad nostram præsentiam accessissent, processum judicum eorumdem ab eisdem procuratoribus nobis exhibitum per dilectum filium nostrum Petrum tituli Sanctæ Cæciliæ presbyterum cardinalem examinari fecimus diligenter, et eodem per relationem cardinalis ipsius plenius intellecto,sententiam a præfato abbate de Melta et ejus conjudicibus pro te latam de fratrum nostrorum consilio duximus confirmandam.Nulli ergo.etc. usque incursurum. Datum Laterani, xiv Kal. Aprilis, pontificatus nostri anno decimo sexto. XII. DECANO SANCTI HILIARII ET SANCTI PETRI ET SANCTI (Laterani, x Kal. Aprilis.) loca remotiora transvolare subito non permittit, redimeret tarditatem, sua videlicet onera dispensando per alios, et quæ seipsum non posset, per legatos suos vel delegatos judices exsequendo,ut sic multis vocatis in partem sollicitudinis, penes eum plenitudo consisteret potestatis ; et ne quis contra ejus potestatem temere aliquid attentaret, per pœnam Core, Dathan et Abiron, qui contra dictum Moysen,stimulante invidia,calcaneum erexerunt, liquido præmonstravit quadamnatione vel interitu digni forent qui Romani antistitis jurisdictionem præsumerent impedire (17). Hæc si Pictaviensis episcopus diligenti et debita meditatione pensaret, nec diceret quod in sua vellet diœcesi papa esse, nec delegatos a B nobis judices,quo minus commissa sibi exsequeren. tur negotia, imo nos verius in eisdem temere impediret. Sed ipse dilecto filio priori Sanctæ Radegundis Pictaviensis ad ea quæ sibi exsequenda commisimus non solum objecit obstaculum,sed et pænam inflixit, nobis in eo nihilominus injuriam inferendo. Sicut enim idem prior lacrymabili nobis exposuit questione cum dictus episcopus, qui olim ipsum diligere videbatur, tandem gravi concepto rancore ac odio contra eum pro eo quod commissionibus ad ipsum et conjudices suos contra eumdem episcopum et ejus clericos sæpius a sede apostolica impetratis, mandatum nostrum sicut obedientiæ filius exsequi procurabat, cum suos latentibus machionationibus et insidiis diutius oppressisset, demum,quoniam idem prior in causa quam dilectus filius magister Walterus familiaris noster super Ecclesia de Araon adversus eumdem habebat episcopum (18), post ipsius multiplicem contumaciam, una cum collegis suis juxta formam apostolici mandati processit, manifesto exarsit odio in eumdem; et qui dolorem conceperat,iniquitatem reperit contra ipsum. C Inter cætera quæ contingebant antiquis patribus in figuram, et ad doctrinam nostram, Apostolo attestante, sunt scripta, dux Israelitici populi Moyses in deserto pulchre præsentem statum Ecclesiæ figuravit : qui cum nequaquam sufficeret universas ejusdem populi discutere quæstiones, ne solus inani consumptus labore deficeret, populo inutiliter exspectante, viro providos et Deum timentes elegit, qui populi querimonias audientes, D judicarent tantummodo leviora, majora vero ejus examini reservarent. Universorum etenim Conditor qui omnia simul ab æterno providit, sciens sacrosanctam Romanam Ecclesiam futuram caput omnium fidelium et magistram, ejus pastorem, per quem populum suum ad repromissionis terram,eam videlicet in qua propheta suam esse desiderat portionem, per hujus mundi solitudinem properantem regere disponebat, jam tunc benignus instruere dignabatur, qualiter (quia) conditionis humanæ lex (17) Vide lib. xv, epist. 186. (18) Vide lib. xv, epist. 228. Cum enim nepos ipsius episcopi de Baillivi castri de Mirebello, terras ejusdem prioris excoli nullatenus permittentes, quemdam colonum ipsius capere præsumpsissent, episcopus, ad quem castri dominium et nepotis correctio pertinebat,non solum ipsi satisfactionem super hoc non fecit aliquam exhiberi verum etium satellitibus dicti castri duos colonos ipsius carceri postmodum mancipantibus et bladum ejus portantibus per violentiam intra castrum,idem episcopus omnia sub dissimulatione transivit, non attendens quod non caret scrupulo societatis occultæ qui, cum possit, manifesto facinori negligit obviare (19) Unde servientes ipsius episcopi et hujusmodi dissimulatione audaciam assumentes, uvas,etiam antequam ad maturitatem venissent, de ipsius vineis asportavere non paucas; ac demum vindemiarum tempore, cum homines et clerici sæpedicti prioris quod residuum fuerat colligere incopissant, satellites dicti castri extra vineas ejicientes eosdem et quemdam de clericis suis verberatum (19) Cap. Error. dist. 83. promulgare, decernentes ut clerici quos eadem ligat sententia, cujuscunque ordinis aut dignitatis existant, si post publicationem ipsius præsumpserint celebrare divina, hoc ipso in perpetuum ab omni officio et beneficio ecclesiastico sint privati,et tam ipsiquam laici præterquam in suprema necessitatis articulo absolutionis beneficium nequeant obtinere, nisi ad sedem apostolicam venerint illud humiliter petituri, saltem per procuratores idoneos, si forte nequiverint per seipsos. Quocirca discretioni vestræ per apostolica scripta præcipiendo mandamus quatenus, dictam sententiam solemniter publicantes et præcipientes usque ad satisfactionem condignam firmiter observari,super damnis et injuriis priori sæpedicto et clericis ejus illatis inquiratis sollicite veritatem; et si dictum episcopum in hoc inveneritis culpabilem exstitisse, ipsum per censuram ecclesiasticam, sublato appellationis obstaculo,ad satisfactionem plenariam com. pellentes, eumdem suspensum ad nostram præsentiam trausmittatis. Quod si forsan per se vel suos, de quorum potentia gloriatur, præsumpserit impedire quominus id probare valeat dictus prior, vos, cum ipsum propter frequentes variosque clamores qui de illo ad aures nostras super hujusmodi excessibus ascenderunt, suspectum et incredibilem habeamus, purgationem super iis cum quinta manus episcoporum indicatis eisdem, ipsum nihilominus, si forsan in ea defecerit,suspensum ad sedem apostolicam transmissuri. Quia vero idem episcopus persecutor sæpedicti prioris et clericorum suorum asseritur manifestus, volumus et mandamus ut quoties ab eodem fueritis requisiti, episcopum memora. tum et suos ab ipsius et clericorum suorum molestatione indebita, monitione præmissa, per censuram ecclesiasticam appellatione remota, veritate cognita compescatis. Taliter autem super præmissis omnibus apostolicum studeatis adimplere mandatum, postpositis gratia, odio el timore, quo de negligentia redargui non possitis, sed potius de diligentia commandari. Testes autem, etc. Quod si non omnes, etc., duo vestrum, etc. atrociter veste propria spoliantes, et graviter vulne- A stris nobis assistentibns, curavimus ore proprio rantes alium in sacris ordinibus constitutum, usque ad quingentas saumas uvarum, quæ in vineis remanserant antedictis, pro suæ voluntatis arbitrio asportarunt. Cum autem his et aliis gravaminibus dicto priori et suis nequiter irrogatis necdum satiatus esset animus episcopi memorati, nec aversus furor ejus ab ipso, sed adhuc ad ejusdem oppressionem manus ejus exstenta, servientes illius paternas domos sæpedicti prioris, quæ magni fuisse valoris et pretii memorantur, funditus everterunt, trabes et ligna cætera eorumdem ad munitionem castri dicti episcopi deferentes. Prior igitur tantis injuriis lacessitus, coram eodem episcopo de se ipso fecit deponi querelam : qui quod in corde gerebat non valens dissimulare vel nolens, sibi placere respon- B dit si ei damnum accideret vel gravamen; et ut quod ore dicebat, opere demonstraret, in nullo sibi fecit satisfieri de præmissis, quanquam damna eidem irrogata priori summam trecentarum marcarum excedere asserantur, præter ea quæ sui occasione hujusmodi pertulerunt. Denique adeo insolens effectus esse episcopus dicitur sæpedictus ut publice prædicans quod in episcopatu suo esse vult episcopus atque papa, et asserens quod per judices delegatos a nobis, quos papæ judicellos appellat, in sua diœcesi nihil fiet, capellanis de Mirebello præsumpserit inhibere ne observent sententias quas delegati a nobis judices protulerunt et præceperunt firmiter observari. Cujus præsumptionis excessum si quis diligentius curaverit intueri, gravem in eo cognoscet apostolicæ sedis injuriam, et eorum nihilominus qui ei tanquam membra capiti adhærentes in Christo efficiuntur unum corpus, advertere poterit dispendium et offensam. Si enim delegatos a nobis judices pro mandatorum exsecutione nostrorum tanto discrimini subjacere contigerit, quis commissiones nostras recipere aut mandata exsequi non timebit? Incircumscriptibilis siquidem et immensus, etsi cœlum impleat atque terram, et suæ divinitatis virtute penetret universa,spiritus tamen angelos suos facit, et ad explenda varia officia mittit illos; sic miro ordine ipsorum ministeria hominunque dispen. sans ut a quibus sibi ministrantibns in cœlo semper assistitur, ab iis in terra vita fidelium muniatur. Si ergo nos, quos humana conditio simul in diversis locis corporaliter esse non patitur hujusmodi natu. ræ defectum per angelos nostros redimere nequiverimus,quomodo judicium et justitiam et alia quæ ad summi pontificis officium pertinent in gentibus longe positis faciemus? Non nostram igitur, sed apostolicæ sedis, imo illius qui eamdem in terris obtinere voluit principatum, persequentes injuriam, et prædicti prioris et clericorum ipsius damnis et gravaminibus, quæ sustinuerunt non sine nostra injuria, condolentes, in omnes tam clericos quam laicos qui eis prædicta gravamina intulerunt, quique ad hoc dederunt operam auxilio, consilio vel mandato, excommunicationis sententiam, fratribus no C D Datum Laterani, x Kal. Aprilis, pontificatus nostri anno sexto decimo. XIII. PRIORI SANCTÆ RABEGUNDIS PICTAVIENSIS Eum fovet in causa sua. (Laterani, vi Kal. Aprilis.) Cum olim ab M. quondam prædecessore tuo fuisses coram bonæ memoriæ Villelmo Burdegalensi archiepiscopo publice impetitus super eo quod dictus prior asserebat te canoniam ipsius Ecclesiæ fuisse per Simoniacam pravitatem adeptum, ipso in probatione deficiente omnino, ac te, secundum quod injectum tibi exstiterat, canonice te purgante, ab impetitione illius fuisti sententialiter absolutus, sicut ipsius archiepiscopi litteræ nobis exhibitæ protestantur. Porro cum ejusdem Ecclesiæ prioratum fuisses postmodum assecutus et diu pacifice posse- A Sancti Hilarii de Cella, et decano Sancti Ailariı disses, magister P. de Chistre asserens quod prioratum ipsum obtinueras, mediante vitio Simoniæ, te super hoc coram abbate Novi monasterii Pictaviensis et conjudicibus suis delegatis a sede apostolica impetivit. Sed cum idem magister post multas dilationes ipsi ad id probandum indultas fidem non posset facere de objectis, ac tu ad mandatum judicum eorumdem canonice te purgasses, præfati judices te ab ejusdem accusatione ac impetitione magistri sententialiter absolverunt: quorum processum diligenter inspectum duximus confirmandum, sicut ex nostris apparet litteris manifeste. Postmodum vero cum bonæ memoriæ Octavianus Ostiensis episcopus legationis officium exerceret in partibus Gallicanis, D. et P. canonici Ecclesiæ supradictæ te super hoc in præsentia ejusdem episcopi accusarunt. Coram quo cum lis fuisset legitime contestata, et tibi objecta minime probarentur, idem episcopus, cognito quod a prædictis judicibus sententialiter, ut præmissum est, fueras absolutus, et processum ipsorum a nobis obtinueras confirmari, omnibus fere canonicis ipsius Ecclesiæ tuam protestantibus innocentiam et alias tibi laudabile testimonium perhibentibus,te ab impetitione hujusmodi auctoritate qua fungebatur absolvit, acusatoribus perpetuum super iis silentium in ponendo; sicut in ejus litteris perspeximus contineri. Nuper vero Hugo de SanctoMaxentio, W.de Sancto Benedicto,et W. Barrilers canonici ecclesiæ sæpedictæ suscitantes so pitam toties quæstionem, ad Bituricensem archidiaconum et subdecano Sancti Petri Pictaviensis, verbis compe- XIV. EPISCOPO HEREFORDENSI. Ne beneficia dentur eis qui sunt sufficienter beneficiatr. (Laterani, v Kal. Aprilis.) Cum Christi patrimonium inter eos qui sunt in hæreditatem ejus assumpti sit provide dispensandum, nec deceat ut aliis existentibus ebriis, alii esuB rientes remaneant aut jejuni, auctoritate tibi præsentium districtius inhibemus ne ad ecclesias lege tibi diœcesana subjectas sufficienter beneficiatos admittas, si forte tales præsentari contigerit ad easdem; gaudentes in Domino quod, sicut pro certo comperimus, ad id prompta sis voluntate paratus. Nulli ergo,fetc., inhibitionis, etc., usque incursu C et conjudices suos super hoc contra te nostras, de præmissis mentione non habita, litteras impetrarunt quorum duobus per electos arbitros a causæ cognitione repulsis, cum interim tu et Hugo prædictus, aliis tamen tracti negotiis, ad nostram præsentiam venissetis, tu, quod non parvum innocentiæ credimus argumentum, in nostra voluisti præsentia experiri. Nos igitur quæ a partibus fuere proposita coram nobis plenius intellectis, quia cognovimus evidenter præfatas litteras directas ad dictum archidiaconum et ejus conjudices fuisse per subreptionem obtentas, eas carere viribus decernentes, præfati Hugonis denuntiationem non duximus admittendam; tum quia nos tacita veritate circumvenire præsumpsit, tum quia commonitionem canonicam non præmisit, tum etiam quia excommunicationis sen- D tentiæ subjacebat; statuentes ut litteræ, si quas contra te de cætero super hoc contigerit impetrari, nullius penitus sint valoris, nisi tam de præsenti processu nostro quam de aliis superius comprehensis plenam et expressam fecerint mentionem. Decernimus ergo ut nulli omnino, etc., constitutionis, etc., usque incursurum. Datum Laterani, vi Kalend. Aprilis, pontificatus nostri anno sexto decimo. In eumdem fere modum scriptum est super hoc priori (20) Vide lib. xv, epist. 139. rum. Datum Laterani, v Kalend. Aprilis, pontificatus nostri anno sexto decimo. XV. EPISCOPO CREMONENSI APOSTOLICE SEDIS LEGATO. Ecclesia Vicentina comittitur electo Reginensi. (Laterani, vi Idus Aprilis.) (20) Licet quondam episcopum Ecclesiæ Vicentina, suis exigentibus culpis, mandaverimus amoveri penitus ab eadem, adhuc tamen, sicut accepimus, ipsam detinere non metuit occupatam, et cum dilapidatione multiplici pene penitus exhauserit bona ejus, residuum semper proficiens in deterius consumere non desistit. Quoniam igitur ad præsens aliud non videmus consilium superesse nisi ut dilecto filio Reginensi electo, qui prudentia et honestate per gratiam Dei viget, et est in partibus illis potens, dicta Ecclesia committatur, eidem nostris litteris dedimus in præceptis ut, quasi navem confractam gubernaturus in fluctibus, assumens onus et curam Ecclesiæ memoratæ, ad eam reformandam in spiritualibus et temporalibus relevandam, Reginensem nihilominus regens Ecclesiam, sic intendat provide ac potenter quod eadem in utroque per suæ sollicitudinis studium resurgente, ipse crescat et nomine apud homines et merito apud Deum, ac de die in diem gratiam nostram plenius assequatur.Ideoque fraternitati tuæ per apostolica scripta mandamus quatenus monens eumdem efficaciter et inducens ut laborem bujusmodi non recuset, ejusdem Ecclesia Vicentina capitulo et clero civitatis ac diœcesis universæ injungas ut eidem intendant humiliter ac devote, contradictores,si qui fuerint, per censuram ecclesiasticam, appellatione postposita, compescen do. Tu denique, frater episcope, super te ipso, etc. A quo sibi terminum assignarat cum multis viris reDatum Laterani, vi Idus Aprilis, pontificatus nostri anno sexto decimo. XVI. ELECTO REGINENSI,ET PRIORI SANCTI GEORGII IN BRADIA VERONENSIS DIOECESIS, ET VENTURÆ SUBDIACONO NO. STRO CANONICO VERONENSI. De correctione monasterii de Vangaditia. (Laterani, vi Idus Aprilis.) In correctione monachorum monasterii de Vangaditia piget nos ulterius inanem assumere operam vel laborem; cum nihil hactenus in ea proficere potuerimus, multum multoties laborantes, et husmodi Babylon, quam studio multo curavimus,minime sit sanata, quinimo eorum adeo computruerint cicatrices ut vicinos etiam laicos fetor ad nauseam provocet eorumdem. Quia igitur ferro resecanda sunt vulnera quæ fomentorum non sentiunt medicinam,discretioni vestræ per apostolica scripta mandamus quatenus tam E.quondam ejusdem loci abbatem,quem archipresbyter Estensis et conjudex ipsius nostri auctoritate mandati a regimine ipsius monasterii amoverunt,quam etiam monachos uni. versos per alia monasteria collocantes, virum aliquem religiosum bonæ opinionis et vitæ, sollicitum in spiritualibus,et in temporalibus circumspectum præficiatis monasterio sæpedicto,quod,securn viris prudentibus et religiosis assumptis, monasterium ipsum spiritualiter et temporaliter cum consilio vestro studeat reformare; contradictores, si qui fuerint, vel rebelles per censuram ecclesiasticam, appellatione postposita, compescentes. Quod si non omnes, etc., duo vestrum, etc. Tu denique, fili electe, super teipso, etc. Datum Laterani,vi Idus April.pontificatus nostri anno sexto decimo. XVII. ARCHIEPISCOPO SENONENSI, ET EPISCOPO NIVERNENSI,ET DECANO SEREBERIENSI DOCENTI PARISIUS SACRAM PAGINAM. De quodam canonico Lingonensi suspecto de hæresi. (Lateani, iv Idus Aprilis.) B C (21) Venerabilis frater noster Lingonensis episcopus olim quædam nobis contra G.canonicum Lingonensem presbyterum de Musiaco per suas litteras inti mavit quæ sæpere videbantur hæreticam pravitatem: quarum tenorem de verbo ad verbum vobis, fratres D archiepiscope, et episcope, ac dilecto filio nostro Roberto tituli Sancti Stephani in Cœlio monte presbytero cardinali, tunc Parisius commoranti, sub bulla nostra misimus interclusum. Unde cum dictus episcopus eumdem suspectum de hæresi habuisset, coegit eumdem cautionem tam juratoriam quam fidejussoriam exbibere quod terminis quos sibi præfigeret ejus se conspectui præsentaret, prout deceret, super iis Omnibus responsurus. Sed cum idem episcopus apud Barrum super Sequanam die (21) Vide lib. xiv, epist. 15. ligiosis et prudentibus, quos ad hoc convocaverat, convenisset, dictus G.juramenti religione contempta, neque comparuit, neque suam absentiam excusavit. Quare sæpedictus episcopus, pensatis omnibus quæ tam prima die quam secunda,servato juris ordine, ac præ oculis habito Dei timore,acta fuerant coram eo,et toto processu diligenti deliberatione pensato,de consilio et consensu tam religiosorum quam juris peritorum omnium qui assistebant eidem, sæpedictum G. super iis de quibus fuerat accusatus pro convicto decrevit habendum, ipsum sententia diffinitiva pronuntians tanquam hæreticum condemnandum, sententiam in scriptis redigi faciens et multorum sigillis,episcoporum videlicet, abbatum et archidiaconorum, reservari munitam. Cumque idem G. postmodum in nostra proposuisset præsentia constitutus quod præfatus episcopus eum post appellationem ad nos interpositam ceperat, et præfatam præstare compulerat cautionem,nitens se multipliciter excusare, nos attendentes quod vos, fratres archiepiscope ac episcope, cum cardinale prædicto ea quæ circa ipsum fuerant inquirenda poteratis plenius indagare, illum ad vos duximus remittendum, dantes vobis per nostras litteras in præceptis ut nisi usque ad festum Pentecostes proximo tunc futurum in vestra præsentia compareret, super iis quæ sapiunt hæreticam pravitatem suam sufficienter, si posset, innocentiam osten surus, vos sublato cujuslibet contradictionis et appellationis obstaculo,exerceretis in ipsum rigorem ecclesiastica disciplinæ;quod si se ostenderet inculpabilem,ejus innocentiam nequaquam opprimi sineretis, cum sincera diligentia et diligenti sinceritate in negotio fidei processuri. Nuper autem idem G. proposuit coram nobis quod præfato termino ad præsentiam vestram non fuit ausus accedere metu mortis,cum zelus fidelium in hæretica pravitatis labe notalos, esset in partibus illis tunc temporis sic accensus ut incendio traderent non solum manifestos hæreticos, sed etiam quoslibet de hujusmodi pravitate suspectos. Unde nobis humiliter supplicavit ut ejusdem purgationem recipi facientes, ipsum diu malitiose vexatum non sustineremus ulterius indebite moles. tari. Licet autem eumdem ex eo quoque habeamus valde suspectum quod ad vestram præsentiam termino quem ore proprio sibi præfiximus non accessit, quia tamen non congregata dispergere, sed dispersa potius congregare debemus,discretioni vestræ per apostolica scripta præcipiendo mandamus quatenus convocatis ad locum idoneum præfato episcopo Lingonensi et aliis qui fuerint convocandi, circa ipsum cui viva voce præcepimus ut infra octavas Pentecostes proximas propter hoc vestro conspectui se præsentet, secundum formam superius comprehensam, appellatione postposita, procedatis, eidem ia eundo,redeundo et memorando facientes auctoritate nostra usque ad decisionem negotii securitatem ple- A abbatis de Parisius ac F. propositi de Trutinhusen, nariam exhiberi. Testes autem, etc. Quod si non omnes, etc.,duo vestrum, etc. Vos denique, fratres archiepiscope ac episcope, super vobis ipsis, etc. Datum Laterani, Iv Idus Aprilis, pontificatus nostri anno sexto decimo. XVIII. EPISCOPO ARGENTINENSI, ET ABBATI DE BONGARTEN ET De electione abbatissæ Buchaugiensis. (Latcrani, III Idus Aprilis.) B Accedentibus olim ad præsentiam nostram dilectis filiis C. procuratore G. et C. nuntio L.et canonicarum cœnobii in Bocchove dilectum filium Angelum tunc subdiaconum et capellanum nostrum,nunc Sancti Adriani diaconum cardinalem concessimus auditorem.Coram quo ipsius G.proposuit procurator quod olim cœnobio prædicto abbatissa vacante, sorores, ad quas spectabat electio abbatissæ, ad locum ad celebrandam electionem statutum pariter convenerunt, et habito diligenti tractatu, licet in principio a diversis diversæ fuerint nominatæ, majori tamen et saniori parte ipsarum dictam G.in abbatissam suam postmodum eligente;quatuor duntaxat dictam L. tenere nominarunt. Verum cum ipsius electionis quæstio ad examen venerabilis fratris Constantiensis episcopi diocesani sui deducta fuisset, et idem cognitis causæ meritis electionem ipsius G.de prudentium virorum consilio confirmasset, ac induxisset eamdem in corporalem C possessionem coenobii antedicti, officiales nobilis viri comitis Marcaldi, dicta L. procurante, ipsam G. a jam dicto cœnobio ejecerunt. Unde procurator C. ejusdem G.electionem,quæ de ipsa facta fuerat, petiit confirmari. Nuntius vero L. prædictæ proposuit ex adverso quod cum major et sanior pars personarum ad quas pertinebat electio ipsam L. voto unanimi convenissent, ne prænominata G. quæ se sibi adversariam opposuerat, prætextu qualis nominationis ipsius in præjudicium ejusdem aliquid attentaret, ad venerabilem fratrem nostrum Maguntinensem archiepiscopum, apostolica sedis legatum, suspectum habens diocesanum pro eo quod erat ipsius C.consanguineus et manifestus adjutor, vocem appellationis emisit.Cumque partes postmodum in arbitros convenissent, arbitris ipsis gratia diœcesani jam dicti ad arbitrium debitum procedere non curantibus, dicta L.sedem apostolicam appellavit. Cujus appellatione contempta,dicta G. administrationi abbatiæ fulta potentia brachii sæcularis temere se ingessit. Unde ipsius L.nuntius causam personis suspicione carentibus petiit delegari. Quare venera. bili fratri nostro Basiliensi episcopo et dilectis filiis de Novocastro et de Parisius abbatibus causam ipsam sub certa forma duximus committendam. Partibus igitur in præsentia præfati Basiliensis episcopi et cui abbas de Castronovo vices suas, sententia tamen sibi reservata, commiserat,constitutis,et utra illarum prius deberet proponere contendentibus, tandem interlocuti fuerunt judices antedicti præfatam L.primo debere suam proponere quæstionem, utpote quæ actoris personam gerere videbatur. A quorum sententia dicta G. ad sedem apostolicam appellavit. Et licet præfatus Basiliensis episcopus ejusdem appellationi duxerit deferendum, dicti tamen abbas de Parisius et præpositus eamdem frivolam reputantes, et attendentes quod secundum formam rescripti procedere poterant sine ipso, testes ab L. sæpedicta productos, altera parte absente per contumaciam,receperunt: quorum depo. sitionibus dicti abbates diligenter inspectis, pro eadem L. sententiam proferentes, tam electionem, quæ de præfata G. facta exstiterat, quam confirmationem diœcesani superius nominati penitus irritarunt: a quorum sententia non fuit a parte altera provocatum. Nuper autem cum procuratores partium ad nostram præsentiam accessissent, procurator ipsius G. interlocutoriam a præfatis judicibus promulgatam conatus est multipliciter impugnare,inter cætera præcipue allegando quod cum dictus abbas de Castronovo vices suas alii commisisset, licite potuerat ad sedem apostolicam provocari. Nos igitur iis et aliis quæ fuere proposita coram nobis plenius intellectis, et inspecto nihilominus processu judicum prædictorum, attendentes appellationem ipsam, qua provocatum fuit ab interlocutoria tanquam iniqua, frivolam exstitisse,cum absque dubio recte interlocuti fuerint tres judices memorati,licet unus appellationi duxerit deferendum,et quod abbas de Castronovo, quamvis præfato præposito com. miserit vices suas,tamen non totam jurisdictionem suam commisit eidem, sicut apparet ex eo quod diffinitivam postmodum una cum collega suo sententiam promulgavit, unde si a subdelegato appellandum fuisset, non ad nos sed ad eumdem abbatem debuerat appellari, appellatione hujusmodi non obstante, tam interlocutoriam quam diffinitivam sententiam pro præfato L.rationabiliter promulgatam, de fratrum nostrorum consilio duximus confirman dam.Ideoque discretioni vestræ per apostolica scripta mandamus quatenus quod a nobis est sententiaD liter diffinitum, faciatis per censuram ecclesiasticam appellatione remota firmiter observari. Quod si non omnes, etc., tu ea, frater episcope. Vos denique, frater episcope et fili abbas, super vobis ipsis,etc. Datum Laterani, Idus Aprilis, pontificatus nostri anno sexto decimo. XIX. PATRIARCHE GRADENSI, ET EPISCOPO CASTELLANO. (22) Exhibitæ coram nobis dilectorum filiorum (22) Vide infra edist. 166 et lib. x11, epist. 64, 65; lib. xx, epist 195, 197. |