Imágenes de páginas
PDF
EPUB

1238. Hamburg.

sacie

478.

Adolf, Graf von Holstein, genehmigt den Verkauf des Dorfes Wulfsdorf (im Kirchspiel Woldehorn) an das Hamburgische Dom-Capitel und verleiht demselben das halbe Dorf Willinghusen.

In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Adolfus dei gracia comes HoltUillam Wuluoldesdorp, quam Thidericus prepositus Zuerinensis et Bertholdus, Hammemburgenses canonici, a Bertholdo de Rennowe et suis heredibus de nostri domini G[erardi] Bremensis ecclesie archiepiscopi et nostro consensu comparauerunt, cum omni integritate et iurisditione, que ad nos pertinebat, Hammemburgensi ecclesie liberaliter contulimus. Testes

huius rei sunt: Bruno prepositus frater noster, Alardus decanus, Theodericus, Manegoldus, Helpradus, Bertholdus, canonici Hammemburgenses

Datum in Hammemburg, anno ab incarnacione domini M° CC° XXX° VIII°, indictione XIa.

Nach dem vollständigen Abdruck bei Lappenberg: Hamb. Urk. I, S. 439, aus dem Original.

1238.

474.

Adolf, Graf von Holstein und Nordalbingien, verleihet der Hamburgischen Kirche zu einer Präbende Zehnten in Schiffbek, Aldenburg, bei Steinbek und im Hammer Brooke, sowie 2 Mark Silber aus dem Hamburger grösseren Zolle.

Testes sunt: Alardus decanus, prepositus Theodericus Zwerinensis, Manegoldus, Helperadus, Bertoldus, Johannes, Sifridus, Johannes, Rudolfus, Henricus, eiusdem ecclesie canonici; dominus Heinricus de Barmezstede, aduocatus Georgius, Heinricus de Hamme, Bertrammus aduocatus, et alii quam plures fidedigni. Datum Hammemburg, anno domini M° CC° XXXVIII°, indictione XIa.

Nach dem vollständigen Abdruck bei Lappenberg: Hamb. Urk. I, S. 439, aus dem Lib. cop. Capit. Hamb., fol. 98.

1238. Demmin.

475.

Wartislav, Herzog von Pommern, bestätigt dem Kloster Dargun alle Besitzungen, welche die vier Söhne Heinrichs von Werle demselben verliehen haben.

Wartiszlaus dei gratia dux Pomeranorum et Diminensium vniuersis Christi fidelibus salutem in eo, qui est salus omnivm. Omnia facta temporalia temporalem sequntur motum et cum pereuntibus hominibus simul et ipsorum facta intereunt.

Unde que geruntur in tempore, ne labantur cum lapsu temporis, poni debent sub lingua testium et perhennis scripture memoria perhennari. Noscat igitur presentium etas et omnis futurorum posteritas, quod nos claustro Dargun, quod a progenitoribus nostris, viris magnificis Buchzlao uidelised et Kazimaro ducibus Pomeranorum, in terra Circipanie honorifice fundatum dinoscitur, et fratribus ibidem deo iugiter famulantibus ea, que filii domini Henrici de Werla, Johannes uidelised, Nicholaus, Burwinus, Pribiszlaus, eidem claustro contulerunt tam in concambiis, quam in donis, ob spem diuine retributionis predicto claustro confirmamus, in pace et omni tranquillitate in perpetuum possidere concedimus. Huius rei testes sunt: dominus Conradus Caminencis episcopus, dominus Godefridus abbas de Dobbraen, dominus Godescalcus abbas [de Sto]lp, B[ar]nim dux Pomeranorum, Co[nradus et] Johannes dapiferi et ceteri omne [s] in Dimin castrenses. Datum in Dimin p[ublice], anno gratie M° CC XXX° octauo.

Nach dem Originale im Haupt-Archiv zu Schwerin. Die dick aufliegende Schrift ist an vielen Stellen abgefallen, jedoch sind die Schriftzüge an den Eindrücken noch zu erkennen. An einer Schnur von weissen leinenen Fäden hängt ein von den früheren (zu Nr. 335 beschriebenen) abweichendes Siegel; es ist rund und zeigt im leeren Siegelfelde einen rechtshin sprengenden geharnischten Reiter mit Fahne und Schild, auf welchen der pommersche Greif steht. (Vgl. unten 1242, Jun. 20, und Koseg. Cod. Pom., Taf. L, Nr. 2.) Das Siegel ist nur noch zur Hälfte vorhanden, und von der Umschrift das Ende:

[merged small][ocr errors]

Gedruckt bei Lisch, Mekl. Urk. I, S. 55, und bei Kosegarten, Cod. Pom I, S. 567, Nr. 261.

1238. Parchim.

476.

Pribislav, Fürst von Parchim, bestätigt die Privilegien der Stadt Parchim. P. dominus in Parchem vniuersis presens scriptum intuentibus et legentibus salutem. Notum facimus omnibus, quod diuina fauente miseracione patres nostri pie memorie sedula promocione terram Parchem colonis commiserunt christianis, ipsos tam de remotis partibus, quam de uicinis inuitantes, in ipsa prouincia ciuitatem const[r]uxerunt, iura ei et iudicia prestantes, que congrua, commoda et utilia terre ac ciuitatis eiusdem cultoribus uidebantur. Jura ergo, que tunc ab eis data sunt, nunc a nobis sub testimonio confirmantur.

(1.) Primo itaque omnium ipsam ciuitatem liberam concedimus omnibus inhabitantibus eam cum omni iure.

(2.) Huius eciam ciuitatis cultoribus damus prouentum, qui vulgo sonat inninge, et vriedescillinc ad emendacionem et structuram ciuitatis.

(3.) Jtem tercia pars de uadiis magnarum causarum, sicuti de pugna infra ciuitatem supra IIII solidos cedet in usus ciuitatis.

(4.) Jtem concedimus, quod ipsos nullam reisam uel expedicionem extra dominium nostrum oporteat equitare.

(5.) Jtem quod pro nulla causa ad alcius uadium, quam ad XII solidos debent compelli, nisi pro homicidio uel pro aliquo uulnere, quod per aciem ferri fiat. (6.) Jtem quicumque ciuis acommodauerit bona sua qualiacumque alicui extra ciuitatem, et ille non soluerit, in ciuitate detineatur, donec soluat uel iusticiam exhibeat.

(7.) Jtem ciues in Parchem non dabunt forense telonium per omnes ter

minos terre nostre.

(8.) Jtem datum est omnibus in terra morantibus, quod nunquam ad concilium, quod marcdinc uocatur, sunt compellendi. Similiter ad ius feodale, quod lenrecht uocatur, sunt minime citandi, sed tantum ad ius, quod mannerecht vulgo

sonat.

(9.) Jtem equam partem habere debent filie cum filiis in omnibus bonis, tam feodis, quam aliis; et si non sunt filii, prestari debent filiabus bona patris. (10.) Jtem si contingat mori aliquem, cuius filii non receperunt bona sua uiuente patre, prestari debent eis bona, que patres eorum possederunt a paganismo et cultura siluestri.

(11.) Jtem concedimus, ut ea, que herewede dicuntur, et muliebria, que wiberade uocantur, minime dentur, sed hereditas est per medium diuidenda.

(12.) Pascua autem ciuitatis protendunt a valle campi Boken usque ad tiliam, et abinde donec ad fontem, et a fonte directe usque in fluuium ad Zlotenam. (13.) Jtem piscatio per omnem prouinciam communis et libera est cum sportis et hamis et retibus, exceptis solis sagenis.

(14.) Jtem quicumque possidet bona sua et optinet diem et annum, nullus debet infringere pretendens racionem prioris beneficii.

(15.) Super hec omnia unicuique ita concessa sunt primitus bona sua in hac prouincia cum omni iure, ut a nemine hominum unquam aliquam paciatur molestiam uel grauamen.

Datum in Parchem, anno domini M° CC° XXX° VIII°.

Nach dem Originale im Raths - Archive zu Parchim. Von dem an einem Pergamentstreifen hangenden Siegel aus zwei Platten ungeläuterten Wachses, welche durch eine dritte, sehr dünne Platte aus grünem, geläutertem Wachse verbunden sind, ist nur das hieneben abgebildete Bruchstück mit dem unteren Theile eines Stierkopfes zu erkennen. Dasselbe wird durch ein anderes, an einer Darguner Urkunde vom J. 1241 hangendes Exemplar desselben Siegels ergänzt. Vgl. zur Urk. vom J. 1241 und Jahrb. X, S. 25, XI, S. 209, 237. Gedruckt in Jahrb.XI, S. 236, und vorher theilweise bei Cleemann, Chronik von Parchim, S. 101.

Anm. Wegen des Inhaltes vgl. Nr. 319 (mit der Note) und Nr. 337, auch Nr. 428.

[graphic]

Meklenburgisches Urkunden-Buch 1.

60

1238. Januar 6. Ruppin.

477.

Johann und Otto, Markgrafen von Brandenburg, verleihen dem Kloster Dünamünde das Eigenthum von je 30 Hufen in Trampitz und Rögelin.

Johannes et Otto marchiones de Brandenborg omnibus hoc scriptum visuris in perpetuum. Cum principalis munificentie multi largis sepe letentur beneficiis, eorum propensiori studio succurrendum est indigentie, qui se artius diuine seruitutis cultui manciparunt. Jnde est, quod vniuersis presentibus et futuris notum esse volumus, quod ad peticionem familiarium nostrorum Johannis et Geuehardi fratrum de Plote ius proprietatis, quod ad nos pertinebat super triginta mansis in Trampiz itemque super triginta mansis in Rogelin cum pertinenciis eorum, quos memorati viri Johannes et Gevehardus fratres de Plote a nobis in feodo possidebant, abbati et conuentui fratrum de Dünemünde contulimus cum omni plenitudine potestatis. Volumus ergo, vt nullus aduocatorum nostrorum, nullus eorum, qui nostro parent vel posterorum nostrorum parebunt dominio, predictos abbatem et conuentum vel homines ipsorum in premissis bonis aliquo modo molestare presumat, sed liberi et absoluti ab omni coacto seruicio privilegio sue gaudeant libertatis. Vt autem huius nostre largitionis auctoritas inconcussam apud omnes habeat firmitatem, cum appensione sigillorum nostrorum, eorum qui presentes fuerunt nominibus conscriptis, hanc paginam duximus roborandam. Testes: Johannes et Gevehardus fratres de Plote, Conradus prior, Arnoldus sacerdos et monachus, Johannes, Ditmarus, conuersi Dünemündenses, Ludolfus notarius noster. Acta sunt hec in Rapin, anno dominice incarnationis M° CC° XXX° VIII, VIII° idus Januarii, indictione XI, regnante domino Friderico Romanorum imperatore glorioso.

Nach Dreger's Cod. dipl. Pom. I, p. 189. Gedruckt aus derselben Quelle bei Riedel, Cod. dipl. Brand. II, Bd. 1, S. 20, und bei v. Bunge, Liv-, Esth- und Curländ. UB. III, S. 26.

1238. Januar 14.

Brunward, Bischof von Schwerin, stirbt.

XIX. kal. Febr. Obiit Bruno Zvirinensis episcopus.

478.

Aus den „Anniversar. fratrum et benefactorum" des Klosters Amelungsborn (Cod. membr. saec. XV.) im Landes-Haupt-Archiv zu Wolfenbüttel, gedruckt in Jb. III, S. 36.

A. D. 1237.

Brunwardus Zwerinensis episcopus obiit, cui Fridericus,

antiqui Guncelini filius, successit.

Alberti Stadens. annal. (Pertz, Scr. XVI, p. 363).

Anm. Da wir noch eine Urkunde Brunward's vom 14. Febr. 1237 (Nr. 462, vgl. 467) besitzen, so ist anzunehmen, dass Albert von Stade das Jahr 1238 nicht mit Weihnachten 1237, sondern erst mit dem 25. März 1238 begann. Vgl. oben Nr. 336 und die Note zu Nr. 338. In derselben Weise erzählt Albert die Tatarenschlacht vom 12. März 1241 noch zum J. 1240 (Pertz, Scr. XVI, p. 367, mit Lappenberg's Note 6). Den Tod des Landgrafen Heinrich († 17. Febr. 1247) berichtet er erst zum J. 1247, dagegen die Hochzeit des Königs Wilhelm, die am 25. Januar 1252 Statt fand, zum 25. Januar 1251.

1238. März 1. Lübchin.

479.

Johann, Fürst von Meklenburg, verleiht dem Kloster Dargun aus der Criminal-
Gerichtsbarkeit in dessen unter seiner Herrschaft belegenen Gütern den dritten
Theil der Geldbussen und die ganze Civil-Gerichtsbarkeit, befreiet auch das
Kloster von allen landesüblichen Diensten.

In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Johannes dei gratia Magnopolitanorum dominus dilectis beate matris ecclesie filiis imperpetuum. Ne igitur, que in tempore geruntur, labantur cum tempore, queque digna memorie litterarum monimentis commendantur; et iure temporalia uilescunt hiis, quibus eterna dulcescit beatitudo. Hinc est, quod tam presentibus, quam futuris uolumus declarare, quod nos, uexationes et incommoda declinare cupientes, claustro Dargun et fratribus ibidem deo iugiter famulantibus de consilio fidelium nostrorum sub hae forma talem libertatem concessimus imperpetuum. De beneplacito enim domini abbatis et fratrum suorum in tali concordia conuenimus, quod, si quos homines in uillis eorum, que in dominio nostro esse dinoscuntur, scilicet Rokiniz, Glasowe, Penkowe, Slutowe, Dobemuzle, Brodersdorp, Bralin, Polchowe, Jarisowe, Cowale, capitalis sententia publico facto, non aliqua sinistre suspicionis fama, reos condempnauerit, quales sunt fures furto suo octo solidorum ualorem excedentes, incendiarii, homicide manu tantummodo mortua presente, uiolentie illatores oppressione mulierum seu raptu uirginum ita dumtaxat, si in ipso instanti uiolentiam passa (m) clamore ualido per uicinos fuerit attestata: quicquid in tales agere uoluerimus, siue pecuniaria satisfactione: ita, ut abbati tercia pars succedat et nobis due, siue mortis condempnatione: ad nostre iuridicionis spectabit ordinationem. Si autem abbatie homines iudicio astantes uadiauerint, omnia uadia abbati pertinebunt, et quicquid cause infra terminos eiusdem abbatie ortum fuerit, nichil nostrum exinde uendicabitur, sed abbas per aduocatum suum iudiciaria potestate omnes causas alias emergentes iudicabit. Jpsosque homines eorum liberos et immunes ab omni infestatione aduocatorum et iudicum, ab urbium, pontium, ag→ gerum exstructione, theloneorum extorsione, necnon ab omni expeditione dimisimus, ita ut nemini quicquam ex debito nisi soli deo et monasterio teneantur. Ne autem ab heredibus uel a quoquam alio iam sepe dictis fratribus ulla in posterum oriri possit calumpnia, quod absit, presentem paginam testium adnotatione et sigilli

« AnteriorContinuar »