Imágenes de páginas
PDF
EPUB

nostri Eugenii Romanorum pontificum (1) sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et presentis scripti priuilegio communimus. Statuentes. ut quascunque possessiones quecunque bona. eadem ecclesia in presentiarum juste et canonice possidet. aut in futurum concessione pontificum largitione regum uel principum . oblatione fidelium. seu aliis justis modis. prestante domino poterit adipisci. firma uobis uestrisque successoribus et illibata permaneant. Nichilominus etiam quemadmodum a predictis predecessoribus nostris statutum est et auctentico scripto firmatum. certis temporibus uisitandi et ciroumeundi decanias. que in archidiaconatu tuo site sunt. uidelicet Archowe. et Zulpechowe. Efflemsi. et Sibergensi sicut consueuisti hactenus rationabiliter facere. tibi tuisque successoribus liberam concedimus facultatem. Insuper etiam tibi et successoribus tuis duximus indulgendum. ut in anno quo ecclesias de consuetudine uisitatis. in duabus decaniis scilicet. Archowe. et Zulpechowe. et singulis annis in tertia. uidelicet Sibergensi . presideatis conuentui sacerdotum. sicut predecessor tuus et tu ipse hactenus rationabiliter noscimini presedisse. Sedem autem et locum tam in choro sancti Petri quam in publicis processionibus siue conuentibus. sicut per Coloniensem ecclesiam judicatum est. et confirmatum a prefatis nostris predecessoribus. habeatis (2). Preterea bannum Decanie de Siberg. ab Arnoldo quondam Coloniensi archiepiscopo Gerardo predecessori tuo concessum.

(1) Urkunden der Päbste Innozens II, von 1131, Nr. 104; 1139, Nr. 125, und Eugen III, 1145 53, Nr. 156. (2) Urkunden der Erzbischöfe Urnold I. von Cöln, vom Jahr 1138, Nr. 122, und Arnold II, vom J. 1153, Nr. 157,

sicut bannum ipsum canonice possides. tibi et successoribus tuis auctoritate apostolica confirmamus. arctius inhibentes. ne abbas de Siberch. cui Herimannus quondam Coloniensis archiepiscopus facultatem concedendi decaniam ipsam dederat. contra institutionem prefati Arnoldi archiepiscopi (3) . et judicium Coloniensis ecclesie. sine ́assensu et consilio tuo uel successorum tuorum eandem cuilibet decaniam concedere presumat. cum per uos qui officium archidiaconi habetis. ei debeat animarum cura committi. Libertates quoque alias quas idem archiepiscopus officialibus ecclesie tue rationabiliter noscitur confirmasse (4). ratas habemus et firmas. easque perpetuis temporibus integras et illibatas manere censemus. Aduocatiam quoque de Wele (5) sicut ab archiepiscopo Coloniensi Philippo bunnensi ecclesie rationabiliter concessa est. tibi et eidem ecclesie auctoritate apostolica confirmamus. Decernimus ergo (6)

[ocr errors]

Ego Alexander catholice ecclesie episcopus.

Ego Hvbaldus Hostiensis episcopus.
Ego Gualterius Albanensis episcopus.

Ego Guillelmus Portuensis et sancte Rufine
episcopus

Ego Johannes presbiter cardinalis tit. sancte
Anastasie.

Ego Boso presbiter cardinalis sancte Puden-
tiane titulo Pastoris.

(3) Urkunde des Erzbischofes Arnold von Cöln, vom 3. 1143, Nr. 134.

(4) Die nämliche Urkunde von 1143.

(5) Wile. Urkunde des Erzbischofes Philipp von Cöln, vom 3. 1175, Nr. 196.

(6) Das übrige wie in der vorhergehenden Urkunde.

Ego Theodinus presbiter cardinalis sancti
Vitalis titulo Vestine.

Ego Jacobus diaconus cardinalis sancte Ma-
rie in Cosmidyn.

Ego Ardino diaconus cardinalis sancti Theo dori.

Ego Hugo diaconus cardinalis sancti Angeli.

Datum Venetiis. in Riuo alto per manum Gratiani sancte Romane ecclesie subdiaconi et notarii. 1j. kal. Augusti. indictione . x. incarnationis dominice anno. M. c. LXX. vij. pontifi catus uero domini Alexandri pape 11j. anno . octauo decimo.

N® 201.

Das Kloster Laach löset einige Lehen zu Bendorf und Heimbach wieder als freies, Salisches Eigenthum ein. — 1179.

Necessarium est et congruum. ut omnis ambiguitas auferatur. ea que monasteriis uel ecclesiis ex fidelium oblatione conferuntur. uel certa redemptione adquiruntur rationabilibus instrumentis conseruari tam futurorum quam presentium cognitioni. Notum itaque sit uniuersis sub pagine presentis attestatione. quod ega Cunradus Dei gratia uocatus abbas de Lacu. nichil ferens elongari a me de bonis domus mee. quasdam possessiones censuales. feoda uocantur. ad curtem meam et fratrum meorum que est in Bettendorph. et in Heimbach pertinentes. ab hominibus ecclesie mee qui eas censualiter de manu mea possidebant mea possidebant. congruo dato pretio redemi. et potestati mee et usibus fratrum meo

que

[ocr errors]
[ocr errors]

rum libere tanquam agros salice terre subegi (1). Aduocatum uero predicte curtis scilicet. Gerlacum de Ysenburch qui aduersum nos reclamabat pro jure precariarum suarum quas de prefatis possessionibus accipiebat. (2) datis VI. marcis compescui ab omni querela quam contra nos pretendebat. ita ut possessiones illas a jure suo esse liberas et tanquam salicam terram a nobis possidendas. coram familia nostra. et scabinioni-bus ediceret. bannoque eos obstringeret ne de cetero aliqua in placito fieret de illis accusatio. Ut autem liquido pateant omnia. quorum comparauimus feoda. hec sunt nomina. In Bettendorp. Henricus cognomento Wekcep. Henricus de Hamerstein. in Heimbach. Be

[ocr errors]

(1) Da vielleicht schon von dem Pfalzgrafen Heinrich, Stifter der Abtei Laach, mehrere Güter als Lehen gegen einen Erbzins abgegeben waren, so suchte Abt Conrad dieselben wieder zur freien Disposition an sich zu ziehen. Terra salica, auch oft dominicata, oder indominicața genannt, war ein Gegensaß von feudum. (Urkunden von 973, S. 80; von 1132, S. 214 und von 1136, S. 223.) (2) Da der Schirmvogt eines Hoses, bei seinem gewöhnlichen Dingtag, von den Lehngütern des Hofes, gewiffe Abgaben zu fordern hatte, so wurden ihm diese, durch das Umwandeln der Lehen in Allobial-Güter, geschmälert. Auch mit dem Schirmoogt mußte sich daher bei solchem Einlösen der Lez hen, abgefunden werden. Gerlach von Isenburg, Vogt der Laacherhöfe zu Heimbach und Bendorf, war jener, der vermuthlich durch seine Ehelichung mit einer Covernischen Erbtochter, Stifter der Isenburg-Covernischen Linie ward, und dessen Enkel sich schlechtweg Herren zu Covern nannø ten. Einer derselben, Heinrich von Covern, hatte noch im 3. 1257, bie Vogtei des Laacherhofes zu Heimbach.

zemannus Rudolfus. Wernerus. Huzmannus. et Bertradis. Ego igitur Arnoldus ecclesie Treuirensis minister humilis. cartulam hanc sigilli mei impressione confirmo. et horum uiolatoribus anathema intendo. Ego quoque Gerlacus aduocatus signum meum cartule huic affigens. hec rata esse assero. et liberas a me et a filiis meis possessiones illas Deo et sancte Marie dimitto. Acta sunt hec

anno quo generale concilium Rome habuit domnus papa Alexander. regnante Friderico Imperatore Augusto feliciter. Testes horum sunt Heinricus Reimboldus et Bruno de Ysenburch. Gerlacus de Colonia. Reimboldus de Arlo. Sibodo de Heimbach. Arnoldus. Albertus. Giselbertus. Wipertus. Philippus. Aleinwardus de Seine. Otto. Roricus. Ludewicus. Wernerus de Bettendorph. (Sig. 22.)

N° 202.

Urkunde, daß Herrmann von Arraß, als Vogt zu Eller, auf seine Ans sprüche, jährlich am Abend vor der Octav St. Martini, mit vier Rittern, in dem, dem Kloster Stuben gehörigen Hofe zu Düns chenheim, ein Nachtlager mit Beköstigung nehmen zu können, verzichtet habe. 1179.

[ocr errors]

In nomine sancte et indiuidue trinitatis. Cum humana uita fragilis sit et dubia. et hominum memoria labilis et transitoria. necessarium est ut mortalium pacta roborentur per scripta. Notum sit ergo Christi fidelibus futuris ac presentibus. quod Herimannus qui cognominatur de Harraz. cum fratribus suis. accepta occasione ex aduocatia quam tenet in Elra. (1) quoddam seruitium in uilla que uocatur Thunechingin. (2) de bonis ecclesie sancti

(1) Eller an der Mosel.

(2) Düngenheim.

« AnteriorContinuar »