Die Entstehung der Universitäten des Mittelalters bis 1400

Portada
Weidmann, 1885 - 814 páginas
 

Páginas seleccionadas

Contenido

Otras ediciones - Ver todas

Términos y frases comunes

Pasajes populares

Página 719 - In libris gentilium et philosophorum non studeant, etsi ad horam inspiciant; seculares scientias non addiscant nee etiam artes quas liberales vocant, nisi aliquando circa aliquos magister ordinis vel capitulum generale voluerit aliter dispensare; sed tantum libros theologicos tarn juvenes quam alii legant«.
Página 746 - Facultates quas liberales appellant amissa libertate pristina in tantam servitutem devocantur, ut comatuli adolescentes earum magisteria impudenter usurpent et in cathedra seniorum sedeant imberbes; et qui nondum norunt esse discipuli, laborant ut nominentur magistri. Conscribunt et ipsi summulas suas pluribus salivis effluentes et madidas philosophorum sale nee conditas. Omissis regulis artium abiectisque libris authenticis artificum muscas inanium verbulorum sophismatibus suis tamquam aranearum...
Página 13 - Idsunt : primum in Papia conveniant ad Dungalum de Mediolano, de Brixia, de Laude, de Bergamo, de Novaria, de Vercellis, de Tertona, de Aquis, de Janua, de Aste, de Cuma...
Página 484 - ... provectus sollicitos intuemur. Probabile namque argumentum tribuitur et spes certa quod tali quam populi floridis et fructuosis proficiant incrementis. Sane laetanter accepimus et utique acceptamus quod prudenter attendens quod multitudo sapientium sanitas est regnorum, quodque non minus prudentum consilio quam strenuitate vel fortitudine robustorum, regnorum ipsorum moderamina disponantur...
Página 170 - Sie ergo dicimus, quod scholares cum faciant quasi uuiversitatem et corpus, quod possunt creare et habere rectores; verum tarnen dicimus, quod de jure scholares non possunt eligere rectores, quia isti sunt discipuli doctorum, unde ipsi doctores, qui exercent professionem, debent eligere rectores, et ita scripsit hie Johannes et Azo. Et ita dicitur quod est Parisius, quod doctores eligunt rectores, et non scholares.
Página 26 - So in der Bulle für Montpellier v. J. 1289: indulgemus ut in dicto loco sit deinceps Studium generale, in quo magistri doceant et scolares libere studeant et audiant in quavis licita facultate.
Página 28 - Hochschule betrachtet 118) , ist irreführend. Man hat sie allerdings nicht als die Hauptsache, wohl aber sehr oft als einen wünschenswerthen Factor angestrebt. Bereits Friedrich II. wollte 1224, dass am Studium in Neapel doctores et magistri in qualibet facultate seien, denn es sollten dort 'cuiuscunque professionis vigere studia', damit die Wissbegierigen 'in ipso regno inveniant, unde ipsorum aviditati satisfiat neque compellantur ad investigandas scientias peregrinas nationes expetere...
Página 51 - Dass dies alles vor und für Bologna geschah, beweisen noch die letzten Verse: In de rogat cives ut honorent urbe scolares Hospita iura dolis servent illesa remotis. Postque dies paucos reparatis viribus inde Castra movens ductor Tuscorum visitat urbes. Den oft widerkehrenden Ausdruck 'legentes' erklärt Giesebrecht dahin, dass er die Studierenden dh die Scholaren, nicht die Doctoren bedeute.
Página 328 - Aristotilis erudeant, gramatici balbuciencium linguas in analogiam effigiant, organiste populäres aures melliti guthuris organo demulcent, decretiste Justinianum extollunt, et a latere medici predicant Galienum. Libros naturales, qui fuerant Parisius prohibiti, poterunt illic audiri, qui volunt nature sinum medullitus perscrutari'448).
Página 45 - Blüthe derselben unterscheiden. Paris und Bologna nahmen deshalb vor allen übrigen Schulen fast um dieselbe Zeit (Anf. des 12. Jhs.) einen so ungeahnten fast plötzlichen Aufschwung, weil allein dort gerade damals ein bestimmter Wissenszweig in einer neuen den Bedürfnissen der Zeit entsprechenden aber den Zeitgenossen bisher nicht oder ungenügend bekannten Methode von einem oder mehreren Lehrern behandelt und dadurch eine neue Aera der wissenschaftlichen Forschung eingeleitet wurde.

Información bibliográfica