Imágenes de páginas
PDF
EPUB

1278. 5. November.

-

DXXX.

Heinrich von Hage bezeugt, dass er mit Gunst des römischen Königes als Lehensherrn an Ulrich von Lobenstein das Haus Würtenstein etc. verkauft hat.

In dem Namen des fron Gottes Amen. Wür Hainrich von Hage verjehen Ann dissen brieff, das wür vnsser Hauss zu Württenstein Herrn Virichen von lobenstein Vnd was darzue gehört aufgegeben Haben vor dem gewaltigen Khönnige von Romwe Vnd ers jm vnd seinen Erben gelihen Hat nach vnsser bette vnd nach vnsserm willen. Sit aber das vnsser geberst nit allein vmb dasselbe Haus, Sonder vmb mer guetes wass, So vergeh wür in auch an dissen brief, das wür jhm vnser Aigen das Elss vnd das dem Crekhengers Haben gegeben williglich vnd bedachtlich vnd alss darzue gehört versuecht vnd vnuersuecht, ze holezs vnd ze uelde vnd wellen vnd sollen wir Vnsser brueder der Chonradt von Hage jm es schermb Herrn Vlrichen von lobenstein Vnd seinen gerben, als Aigens rechte ist. Vnd dass dise (rede) Stett beleibe vnd vnuerkhert, So gebe wür jhm dissen brief mit vnserm jnsigl vnd vnssers brueders jnsigel Herren Chunraden von Hage vnd ander Vnsser freund Vnd vnser gnosse disen auch gezeugen seind, das seidt die Herr Chonradt von Harthaim, Herrn Bernhardt von troun, Herr Hainrich von lonstorff, Herr Marquardt von Prettehoven, Herr Eberhardt von Tobel, Herr Hainrich von Ode, Herr Ott von Stainbach, Herr Otto von Vronssen Ritter, durinch von Altenhouen, Marquardt Streittwys, Vlrich der Richter von lincze, Vlrich der Richter von ottenshaimb, Vlrich der Amman von lobenstein knechte. Anno dominj 1270 octauo Nonas Septembris.

Strein, genealogische Handschriften im obderensisch ständischen Archive zu Linz.

1278. 29. November. Linz.

DXXXI.

Heinrich, Herzog von Baiern, bestätiget die Immunität des Klosters Wilhering, dessen Mautfreiheit und die Erlaubniss ein Talent Salzes über das Bedürfniss einführen zu dürfen.

H. dei gratia Comes palatinus Reni, Dux Bawarie Omnibus Mutariis et Jydicibus suis iuxta Danubium constitutis gratiam suam et omne bonum. Noueritis nos priuilegia Fratrum in Wilheringen

a Friderico quondam duce austrie pie memorie nostro antecessore donata perspexisse et tenorem subnotatum in eis invenisse. Fr. dei gratia Dux Avstrie et Stirie et dominus Carniole Omnibus Mutariis et Jvdicibus suis ivxta Danubium constitutis Graciam suam et omne bonum. Cum iuxta solitam progenitorum nostrorum pietatem honorare debeamus ecclesias et ecclesiasticas personas, in quarum honore deus honoratur, specialiter tamen dilectorum nostrorum abbatis et conuentus in Wilheringen inmunitatem et libertatem ipsis a progenitoribus nostris et a nobis indultam minuere nolumus, sed augere; Qva re fidelitati vestre mandamus sub optentu gratie nostre precipientes, quatenus gratiam, quam ex nostra concessione cum inmunitate hactenus habuerunt, conseruetis predictis Fratribus inconcussam Ita, quod in ducendis victualibus uel aliis rebus propriis ad vsus ipsorum pertinentibus tam in terris quam in aquis, in ascensu et descensu ab eis nichil penitus exigatis. Preterea talentum Salis maioris ligaminis sev ponderis transducendi semel in anno sine omni muta eisdem liberam concessimus facultatem, provisuri diligentius, ut illa ecclesia nunc et in posterum sie gaudeat de indulta sibi gratia, vt nos propter hoc aput deum digna recipere possimus premia meritorum. Nos vero proprie saluti providentes et meritorum dei seruos promouentium participes effici cupientes, predictam gratiam eisdem indulgemus et sigilli nostri robore confirmamus mandantes uobis ac districte precipientes, vt premissam eis gratiam et donationem inviolabiliter obseruetis. Datum in Lintz Anno Domini M° CC. LXXVIII° Tercio Kalendas Decembris.

Orig. auf Perg. Das noch vorhandene Siegel abgefallen. Stiftsarchiv Wilhering. Stülz, Wilhering 549.

DXXXII.

1278. 11. December. Linz. Heinrich, Herzog von Baiern, befiehlt seinen Mautnern zu Linz, das Kloster Wilhering in mautfreier Durchführung eines Talentes Salz über die Nothdurft nicht zu hindern.

Nos Heinricus dei gratia Comes Palatinus Reni, Dux babarie tenore presentium profitemur, quod nos considerata et inspecta pia deuotione et religiosa conuersatione ecclesie et Conuentus de Wilhering ordinis Cysterciensis Conuentui et fratribus eiusdem ecclesie de nostre liberalitatis gratia concessimus et indulsimus, quod unum talentum salis ampli ligaminis apud Lintz sine omni exactione mute

annuatim licentiam habeant libere transducendi super quantitatem illius salis, quo singulis annis pro necessitate ad prebendam indigeat domus ecclesie supradicte. Mandantes vniuersis et singulis officiatis mvte nostre in Lintz, vt eandem gratiam et libertatem ipsi ecclesie et conuentui inperpetuum sine contradictione qualibet debeant inviolabiliter obseruare, maxime etiam, quia eadem gratia ab antecessoribus nostris freti sunt hactenus et gauisi, sicut in literis instrumentorum suorum obtentis a principibus Austrie didicimus euidenter. In cuius rei testimonium presens scriptum ipsis tradidimus et donauimus nostri sigilli robore conmunitum. Datum in Lintz anno domini M. Ducentesimo LXXVIII: Tercio Idus Decembris.

Aus einem Copialbuche des Stiftsarchives zu Wilbering. Stülz, Wilhering 550.

DXXXIII.

1278.

Die Brüder Berthold und Chunrat von Tannberg geben dem Kloster
Wilhering das Gut Bircheich.

Evanescere solent more fluentis aque facta hominum, nisi voce testium uel scripti memorie recipiant firmamentum. Ad Noticiam presentium et futurorum peruenire cupimus ego Bertholdus et ego Chunradus germani fratres dicti de Tannberch, quod ratum et gratum habere uolumus et presenti scripto confirmamus testamentum, quod bone memorie dominus Pilgrimus dedit et delegauit Sancte Marie virgini in Wilhering videlicet curiam et feodum in Oprehtsperg sita pro remedio anime sue et vxoris sue et liberorum suorum eternaliter possidenda. Cum igitur dicte due possessiones a domino Manigoldo de Wesenberch domino Levtoldo prvschinkoni pro quatuordecim talentis sint obligate, addidimus predicte domui et fratribus ibidem dando liberaliter possessionem nostram, quod (sic) dicitur in dem Bircheich, ut per hoc predium prefatam possessionem conmodius redimant et resoluant. In Cuius rei testimonium presentem cedulam predictis fratribus dedimus voce testium et sigilli nostri munimine roboratam. Datum anno domini M. CC. LXXVIII. Sunt autem testes Heinricus de Etzleinsperg, Bilgerus et Vlricus filii sui, Otto de Emelingen, Chunradus de Justing, Chunradus de Chrencigen, Rugerus de stein, Albero Chreiner, Wernhardus de Hvn . . . . et alii quam plures.

Orig. auf Perg, mit Siegel im Stiftsarchive zu Wilhering.

1279. 24. Februar. Ranshofen.

DXXXIV.

Rupert von Wipping bekennt, dem Kloster

Ranshofen den Hof Baumgarten an der Matich verpfändet zu haben.

Ego Rudpertus de Wipping notum facio universis, quod cum bono consensu matris mee domine Eue et uxoris mee Stephnei et filie sororis mee Chunegundis obligavi predium meum in Baumgarten apud flumen Maticham situm Ecclesie Ranshovensi pro sex talentis ratisponensium antiquorum denariorum et proprietatem ipsius predii nemini vendere debeo nisi Ecclesie Ranshovensi, si mihi tantum dabit pro ipso predio sicut alter. Servitium ex Steura, que de dicto predio possunt medio tempore provenire, in solutione debiti non abnumerabo, quoniam eadem dedi pro remedio anime mee et parentum meorum prefate Ecclesie et fratribus ibidem Deo servientibus, ut eorum orationibus fiam particeps et mei antecessores. Ne autem dicti predii obligatio et ipsius Steure et servitii donatio per Ranshovenses vel per me et meos amicos et quoscunque successorum aliquo litigio, violentia sive dolo valeat immutari, presentem literam cum sigillis capituli Ranshovensis et Domini Rafoldi de Blanchenpach residentis nunc in Praunawe fideliter roboratam tradidi Ecclesie Ranshovensi in testimonium et cautelam. Acta sunt hee Anno Domini M. CC. LXXIX. in die beati Mathie Apostoli in domo Ranshovensi. Huius rei testes sunt Wernhardus de Puvenhoven, Heinwicus de Otendorf etc. Facta est hec obligatio per manum meam et uxoris et filie sororis mee.

Mon. boic. III. 344.

1279. 15. März. Wien.

DXXXV.

König Rudolph bestätiget die von Kaiser Friedrich II. und Herzog Friedrich dem Streitbaren von Österreich dem Kloster Garsten verliehenen Privilegien in Hinsicht der Vogtei über dasselbe.

Rudolfus dei gracia Romanorum Rex semper augustus Omnibus Imperpetuum. Accedens presenciam Regie Maiestatis honorabilis.. Abbas Gerstensis Monasterij quoddam priuilegium a diuo quondam Friderico Romanorum Imperatore predecessore nostro Monasterio suo concessum non abolitum, non cancellatum nec in aliqua sui parte uiciatum nobis exhibuit petens humiliter et devote, vt ipsum et ea, que continebantur in eo, de uerbo ad uerbum inclusa presentibus

confirmare de gracia Regia dignaremur. Cuius tenor talis est: In nomine sancte et indiuidue trinitatis amen. Fridericus secundus diuina fauente clemencia Romanorum Imperator semper augustus (wie 1248 im Monate Juni).

Nos igitur, quibus proprium est subiectorum fidelium emolimenta dirigere ac remediabiliter eorundem prouidere quieti, zelum deuocionis et fidei illibate, qua prefatus Abbas nomine fridericus honoris et glorie nostre Culmina studiosus amplectitur, graciosius intuentes deuotis suis supplicacionibus inclinati prefatam aduocaciam nobis et Imperio attinentem nobis et eidem Imperio more predicti Friderici Imperatoris nostri predecessoris attrahimus nostreque immediate subicimus potestati, Inhibentes omnibus, qui nominatim in scripto Illustris friderici Ducis austrie incluso presentibus sunt expressi, ne ipsi aut heredes eorum quicumque in aduocacia dicte Gerstensis Ecclesie jus aliquod inantea sibi vendicent aut usurpent, Quod si temere attemptare presumpserint, grauem nostre Maiestatis offensam se nouerint incursuros pena superius memorata nichilominus puniendi. Nulli igitur hominum, cuiuscumque condicionis aut status existat, liceat predictorum priuilegiorum tenores, quos huic nostro priuilegio insertos dicto Gerstensi Monasterio imperpetuum confirmamus, infringere uel eisdem in aliquo sub pena expressa superius ausu temerario contraire, Sicut indignacionem culminis nostri voluerit euitare. In quorum omnium robur et perennem memoriam presens scriptum Maiestatis nostre sigillo duximus roborandum. Huius rei testes sunt venerabiles Fridericus archiepiscopus salzburgensis, P. Patauiensis, Jo. Chiemensis et wernhardus secouiensis Ecclesiarum Episcopi. Illustres Ludowicus Comes Palatinus Reni princeps noster, albertus et Johannes Duces Saxonie principes nostri karissimi, Fridericus Burchgrauius de Nurenberch et alii quam plures. Signum domini Rudolfi Romanorum Regis Inuictissimi.

Actum et Datum wienne per manus Magistri Gotfridi prothonotarij nostri Idus Marcii, Indiccione VII anno domini Millesimo ducentesimo septuagesimo nono, Regni vero nostri anno sexto.

Orig. auf Perg. mit Siegel im Stiftsarchive zu Garsten.

« AnteriorContinuar »