causis, accedente etiam sedis Apostolicæ auctoritate, Bononiam transtulit. Julius autem, qui ei successit, in eandem civitatem Tridentinam jd revocavit: quo quidem tempore facta alia quædam decreta sunt. Sed cum novi in propinquis Germania locis tumultus excitati fuis sent; et bellum in Italia, et Gallia gravissimum exarsisset; rursus Concilium sus pensum, et dilatum fuit; adnitente nimirum humani generis hoste, aliasque ex aliis difficultates, et impedimenta objiciente, ut tantum Ecclesiæ commodum, quod prorsus auferre non poterat, saltem quamdiutissimèretar daret. Quantopere verò intereà auctæ fuerint, et multiplicatæ, ac propagate hæreses, quantopere schisma creverit sine maximo animi dolore, nec meminisse possumus, nec referre. Sed tans dem pius, et misericors Do minus (1), qui numquam ita irascitur, ut misericordia obliviscatur; Regibus,et Print cipibus christianis pacem, et unanimitatem donare dig natus est. Qua nos occasione oblata, maximam in spem venimus, ipsius misericordia freti, fore, ut his tantis quoque Ecclesiæ malis eadem Concilii via finis imponatur. Nos por ciertas causas, á la ciudad de Nos, valiéndonos de la ocasion por que que para estirpar el cisma y heregías, para corregir y reformar las costumbres,para conservar la paz entre los Príncipes cristianos, no se debe diferir por mas tiempo la celebracion del Concilio. Y habiendo en conseqüencia deliberado maduramente con nuestros venerables hermanos los Cardenales de la santa iglesia Romana,y certificado de nuestra resolucion á nuestros hijos carísimos en Cristo Ferdinando Emperador de Romanos, y los otros Reyes y Príncipes, á quienes hemos hallado, segun nos lo prometiamos de su suma piedad y prudencia, muy dispuestos para contribuir á la celebración del Concilio; á honra, alabanza y gloria de Dios omnipotente, y para utilidad de la Iglesia universal, con el consejo y asenso de los mismos Cardenales nuestros hermanos, con la autoridad del mismo Dios, y de los bienaventurados Apóstoles san Apóstoles san Pedro y san Pablo, de la que gozamos en la tierra', y en la que nos fundamos y confiamos, indicamos para la ciudad de Trento el sagrado, ecuménico y general Concilio, para el próximo futuro dia de la sacratísima Resurreccion del Señor; estableciendo y decretando que removida qualquiera suspension se celebre en aquella ciudad. Con este motivo exôrtamos y amonestamos con la mayor ve Nos itaque ad schisma, haresesque tollendas, ad corrigendos,et reformandos mores, ad pacem inter christianos Principes conservandam,celebrationem ejus non esse duximus diutiùs differendam. Habita igitur cum venerabilibus fratribus nostris, sanctæ Romanæ ecclesiæ Cardinalibus deliberatio ne matura, factis etiam consilii nostri certioribus carissimis in Christo filiis nostris Ferdinando Romanorum Imperatore electo, et aliis Regibus, atque Principibus, quos quidem,sicut de eorum summa pietate, et sapientia nobis pollicebamur, paratis simos ad ipsius Concilii celebrationem adjuvandam invenimus; ad Dei omnipotentis laudem, honorem, et gloriam, atque universalis Ecclesiæ utilitatem, de corundem fratrum nostrorum consilio, et assensu, sacrum, œcumenicum, et generale Concilium, ex auctoritate ejusdem Dei, et beatorum Petri, et Pauli Apostolorum, qua Nos quoque in terris in civitate Tridentina, ad fungimur, freti, et subnixi, sacratissimum diem Resurrectionis Dominica proximè futurum indicimus,et ibi celebrandum, sublata suspensione quacumque, sta tui tuimus, atque decernimus. Quocirca venerabiles fratres nostros, omnibus ex locis, Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos, et dilectos filios Abbates, cæterosque, quibus in concilio generali sedere, et sententiam dicere, jure communi, vel ex privilegio, vel ex antiqua consuetudine licet, vehementer in Domino hortamur et monemus, atque etiam districtè præcipiendo mandamus, in virtute sanctæ obedientiæ, in vi quoque juramenti, quod præstiterunt, et sub pœnis, quas in eos, qui ad concilia generalia convenire neglexerint, sacris sciunt esse canonibus constitutas (1), ut ad Concilium ibi celebrandum conveniant, intra eam diem, nisi fortè impedimento fuerint legitimo præpediti: quod tamen impedimentum per legitimos procuratores Synodo probare debebunt.Monemus præterà omnes, et singulos, quorum interest, interesseve poterit, ut in Concilio adesse ne negligant. Carissimos verò in Christo filios nostros Romanorum Impe ratorem electum, cæterosque Reges,et Principes, quos optandum sanè esset Concilio interesse posse, hortamur, et rogamus, ut, si ip si. vehemencia en el Señor, á nues- ó podrá tocar, que no dexen de presentarse al Concilio; y exôrtamos y rogamos á nuestros carísimos hijos en Cristo el electo Emperador de Romanos demas Reyes y Príncipes, quienes sería por cierto de desear que pudiesen hallarse en el Concilio; que sino pudieren asistir personalmente, envien sin falta sus Embajadores,que sean pruden Dd tes, (1) tes, graves y piadosos, para que asistan en su nombre; cuidando tambien con zelo, por su piedad, que los Prelados de sus reynos y dominios den sin rehusa, ni demora, en tiempo tan necesario, cumplimiento a la obligacion que tienen á Dios, y á la Iglesia. Tambien estamos ciertos de que han de cuidar los mismos Príncipes de que por sus reynos y dominios sea libre, patente y seguro el camino á los Prelados, á sus familiares y comitiva, y á todos los demas que vayan al Concilio, y vuelvan de él; y de que serán recibidos y tratados benignamente y con urbanidad en todos los lugares; así como en lo que á Nos toca lo procuraremos tambien con todo esmero; pues tenemos determinado no dexar de hacer cosa alguna de quantas podamos facilitar, como constituídos en esta dignidad, que conduzca á la perfecta execucion de tan piadosa y saludable obra; sin buscar otra cosa, como Dios lo sabe, y sin tener otro objeto en la celebracion de este Concilio, que la honra de Dios, la reduccion y salvacion de las ovejas dispersas, y la perpetua tranquilidad y quietud de la república cristiana. Y para que estas letras, y quanto en ellas se contiene, lleguen á noticia de todos los que deben tenerla, y ninguno pueda alegar la excusa de ignorar las, si Concilio interesse non potuerint, ac Oratores suós, prudentes, graves, et pios viros, utique mittant, qui ipsorum nomine illi intersint, curentque diligenter pro sua pietate, ut ex eorum regnis, atque dominiis Prælati, sine recusatione, ac mora, tam necessario tempore, Deo, et Ecclesiæ offidem etiam curaturos esse cium suum præstent; eosminimè dubitantes, ut per ipsorum regna, et dominia tutum, ac liberum iter Prælatis,eorumque familiaribus, comitibus, et aliis omnibus ad Concilium euntibus, et ab illo redeuntibus pateat; benignèque, ac comiter omnibus in locis recipiantur,atque tractentur; sicut, quod ad nos attinet, ipsi quoque curabimus, qui nihil omninò prætermittere decrevimus, quod ad tam pium, et salutare opus perficiendum,à nobis, in hoc loco constitutis, præstari possit: nihil,ut Deus scit, quærentes aliud, nihil propositum habentes in hoc Concilio celebrando,nisi honorem ipsius Dei, dispersarum ovium reductionem, ac salutem, et perpetuam christianæ reipublicæ tranquillitatem, ac quietem. Ut verò hæ litteræ, et quæ in eis continentur, ad omnium, quo rum rum oportet,notitiam perveniant; nec quisquam ea excusatione uti possit,quòd illa ignoraverit, præsertim cùm non ad omnes, quos de his litteris certiores fieri oporte ret, tutus forsitan pateat aditus; volumus, et mandamus, ut in basilica Vaticana Principis Apostolorum, et in ecclesia Lateranensi, tunc, cùm in eis populus, ut missarum solemnibus intersit, congregari solet, palam clara voce à Curiæ nostræ cursoribus, seu notariis aliquibus publicis recitentur ; et postquam recitatæ fuerint, ad valvas earum ecclesiarum, itemque cancellariæ Apostolicæ, et in loco solito campi Flore affigantur; ibique, quo legi, et omnibus innotescere possint,aliquandiu relinquantur. Cúm autem inde amovebuntur, earum exempla in eisdem locis affixa remaneant. Nos enim per recitationem hanc, publicationem, et affixionem omnes, et singulos, qui his litteris comprehenduntur, post duos menses à die publicationis, et affixionis earum, volumus perinde astrictos, et obligatos esse,ac si ipsismet illæ coram edita, et lectæ fuissent. Transump tis quoque earum, quæ manu publici alicujus notarii scripta, subscriptave, et sigillo, ac subs las, principalmente no siendo acaso libre el camino para que lleguen á todas las personas que deberian certificarse de ellas; queremos y mandamos, que se lean públicamente y con voz clara por los cursores de nuestra curia, ó algunos notarios públicos en la basilica Vaticana del Príncipe de los Apóstoles, y en la iglesia de Letran, quando el pueblo suele la misa mayor; y que despues de congregarse en ellas para asistir á recitadas se fixen en las puertas de las mismas iglesias, y ademas de estas en las de la cancelaria Apostólica, y en el lugar acostumbrado del campo de Flora, donde han de estar algun tiempo en el que puedan leerse y llegar á noticia de todos; y quando se quiten de allí, queden fixas en los dichos lugares copias de las mismas letras. Nos por cierto, queremos que todos y cada uno de los comprehendidos en estas nuestras letras,queden tan precisados y obligados por su recitacion, publicacion y fixacion, á los dos meses del dia en que se publiquen y fixen, como si se hubiesen publicado y leido en su presencia. Mandamos tambien y decretamos, se dé toda fe sin género alguno de duda á las copias de esta Bula, que estén escritas ó firmadas de mano de algun notario público, y autorizadas con el sello y firma de alDd 2 gu |