(1) (2) Jer:m. abesse, quia statim reversuri sunt; sacrosancta Synodus vult, illud absentiæ spatium singulis annis, sive continuum, sive interruptum, extra prædictas causas, nullo pacto debere duos, aut ad summum tres menses exce dere ; et haberi rationem, ut id æqua ex causa fiat, et absque ullo gregis detrimento: tium conscientiæ relinquit, quod an ita sit, absceden timoratam fore (1); cùm quam sperat religiosam, et Deo corda pateant (2): cujus opus non fraudulenter agere, su periculo tenentur. Eosdem interim admonet, et in Domino hortatur, ne per illius temporis spatium, Dominici Adventus, Quadragesima, Nativitatis, Re por su ausencia. Y por quanto los que se ausentan solo por muy breve tiempo,no se reputan ausentes, segun sentencia de los antiguos cánones,pues inmediatamente tienen que volver; quiere el sacrosanto Concilio que fuera de las causas ya expresadas, no pase,por ninguna circunstancia, el tiempo de esta ausencia, sea continuo, ó ό sea interrumpido, en cada un año, de dos meses,ó á lo mas de tres; y que se tenga cuidado en no permitirla sino por causas justas, y sin Psalm 7. detrimento alguno de la grey, deJer 48, xando á la conciencia de los que se ausentan, que espera sea religiosa y timorata, la averiguacion de si es así ó nó ; pues los corazones están patentes á Dios,y su propio peligro les obliga á no proceder en sus obras con fraude ni simulacion. Entretanto les amones-surrectionis Domini, Peny exôrta en el Señor, que no falten de modo alguno á su iglesia catedral (á no ser que su ministetio pastoral les llame á otra parte dentro de su diócesis) en el tiempo de Adviento, Quaresma, Natívidad, Resurreccion del Señor, nien los dias dePentecostes y Corpus Christi, en cuyo tiempo principalmente deben restablecerse sus ovejas, y regocijarse en el Señor con la presencia de su Pastor. Si alguno no obstante, y oxala que nunca así suceda,estuviese ausente contra lo dispuesto en este de ta cre tecostes item, et Corporis Christi diebus, quibus refici maximè, et in Domino gaudere pastoris præsentia oves debeant, ipsi ab ecclesia sua cathedrali uliopacmunia in sua diœcesi eos to absint, nisi Episcopalia aliò vocent. Si quis autem, quod utinam numquam eveniat, contra hujus decreti tuit sacrosancta Synodus, dispositionem abfuerit; stapræter alias pœnas, adver sus non residentes sub Paulo III. impositas, et inno va vatas, ac mortalis peccati reatum, quem incurrit; eum pro rata temporis absentiæ, fructus suos non facere, nec tuta conscientia, alia etiam declaratione non secuta, illos sibi detinere posse; sed teneri, aut ipso cessante, per superiorem ecclesiasticum illos fabricæ ecclesia rum, aut pauperibus loci erogare: prohibita quacumque conventione, vel compositione, quæ pro fructibus malè perceptis appellatur; ex qua etiam prædicti fructus in totum, aut pro parte ei remitterentur: non obstantibus quibuscumque privilegiis cuicumque collegio, aut fabricæ concessis. Eadem omninò, etiam quoad culpam,amissionem fructuum, et pænas, de cura tis inferioribus, et aliis quibuscumque, qui beneficium aliquod ecclesiasticum curam animarum habens, obtinent, sacrosancta Synodus declarat, et decernit ; ita tamen, ut, quandocumque eos, causa priùs per Episcopum cognita, et probaabesse contigerit; vicarium idoneum, ab ipso Ordinario approbandum, cum debita mercedis asignatione relinquant. Discedendi autem licentiam in scriptis, gratisque concedendam, ul ta, tra creto;establece el sacrosanto Concilio, que ademas de las penas impuestas y renovadas en tiempo de Paulo III. contra los que no residen, y ademas del reato de culpa mortal en que incurre; no hace suyos los frutos, respectivamente al tiempo de su ausencia, ni se los puede retener con seguridad de conciencia, aunque no se siga ninguna otra intimacion mas que esta; sino que está obligado por sí mismo, ó dexando de hacerlo será obligado por el superior eclesiástico, á distribuirlos en fábricas de iglesias, ó en limosna's á los pobres del lugar, quedando prohibida qualquiera convencion composicion que composicion que llaman composicion por frutos mal cobrados, y por la que tambien se le perdonasen en todo ú en parte los mencionados frutos;sin que obsten privilegios ningunos concedidos á qualquiera colegio ó fábrica. Esto mismo absolutamente declara y decreta el sacrosanto Concilio, aun en órden á la culpa,pérdida de los frutos, y penas, respecto de los curas inferiores, y qualesquiera otros que obtienen algun beneficio eclesiástico con cura de almas; pero con la circunstancia de que siempre que estén ausentes,tomando antes el Obispo conocimiento de la causa y aprobandola, dexen vicario idoneo que ha de aprobar el mismo Ordinario,con la debida Mm asig asignacion de renta. Ni obtengan la licencia de ausentarse, que se ha de conceder por escrito y de gracia,sino por grave causa,y no mas que por el tiempo de dos meses. Y si citados por edicto,aunque no se les cite personalmente,fueren contumaces;quiere que sea libre á los Ordinarios obligarles con censuras eclesiásticas, sequestro y privacion de frutos, y otros remedios del derecho, aun hasta llegar á privarles de sus beneficios sin que se pueda suspender esta execucion por ningun privilegio, licencia, familiaridad, esencion,ni aun por razon de qualquier beneficio que sea, ni por pacto, ni estatuto,aunque esté confirmado con juramento, ó con qualquiera otra autoridad,nitampoco por costumbre inmemorial, que mas bien se debe reputar por corruptela, ni por apelacion, ni inhibicion, aunque sea en la curia Romana,ó en virtud de la constitucion Eugeniana. Ultimamente manda el santo Concilio,que tanto el decreto de Paulo III, como este mismo,se publique en las sinodos provinciales, y diocesanas; porque desea que cosas tan esenciales á la obligacion de los Pastores. y á la salvacion de las almas,se graven con repetidas intimaciones en los eidos y animos de todos, para que con el auxilio divino no las borre en ade dante, ni la injuria de los tiempos, ni . tra bimestre tempus, nisi ex gravi causa, non obtineant. Quòd si, per edictum citati, etiam non personaliter, contumaces fuerint; liberum esse vult Ordinariis, per censuras ecclesiasticas, et sequestrationem, et subtractionem frucdia, etiam usque ad. privatuum, aliaque juris remetionem, compellere; nec executionem hanc, quolibet privilegio, licentia, familiaritate , exemptione, etiam ratione cujuscumque beneficii, pactione, statuto, etiam juramento, vel quacumque auctoritate confirmato, consuetudine, etiam immemorabili, quæ potiùs corruptela censenda est, sive appellatione, aut inhibitione, etiam in Romana Curia, vel vigore Eugenianæ constitutionis suspendi posse. Postremò tàm decretum illud sub Paulo III, quàm hoc ipsum in conciliis provincialibus, et episcopalibus publicari, sancta Synodus præadeò ex pastorum munecipit cupit enim, quæ re, animarumque salute auribus, mentibusque infisunt, frequenter omnium gi, ut in posterum, Deo juvante, nulla temporum injuria, aut hominum obli vio vione, aut desuetudine aboleantur. Cap.II. Ecclesiis præfecti con Ecclesiis secrationis munus intra tres menses suscipiant: consecratio quo loco peragenda. cclesiis cathedralibus, seu superioribus, quocumque nomine, ac titulo præfecti, etiam si S. R. E. Cardinales sint, si munus consecrationis intra tres menses non susceperint (1), ad fructuum perceptorum restitutionem teneantur. Si intra totidem menses posteà id facere neglexerint ; ecclesiis ipso jure sint privati. Consecratio verò,si extra curiam Romanam fiat, in ecclesia, ad quam promoti fuerint, aut in provincia, si commodè fieri poterit, celebre tur. Cap. III. Episcopi per se ordines conferant. piscopi per semetipsos ordines conferant (2). Quòd si ægritudine fuerint impediti; subditos suos non aliter, quam jam probatos, et examinatos, ad alium Epis copum ordinandos dimit ni la falta de costumbre, ni el ol- L cerse. (1) ced. act. 16. mac. c. 76 os destinados al gobierno de iglesias catedrales, o mayores que estas, baxo qualquier nombre y título que tengan,aunque sean Cardenales de la santa iglesia Romana,si no se consagran dentro de tres meses, estén obli- Concil. Cha gados á la restitucion de los fru- c. 15. Vo tos que hayan percibido. Y si despues de esto dexaren de consagrarse en otros tantos meses,queden privados de derecho de sus iglesias. Celebrese ademas la con-sagracion, á no hacerse en la curia Romana, en la iglesia á que son promovidos, ó en su provincia,si cómodamente puede ser. Cap. III. Confieran los Obispos las órdenes por si mismos. onfieran los Obispos las órdenes por sí mismos; y si estu Carthag.Ill. vieren impedidos por enfermedad 6. 22. Co no den dimisorias á sus súbditos To se ordenen de primera ton No sura los que no hayan reci bido el sacramento de la Confir- C. (2) los rudimentos de la fe; ni los que Cap. V. Qué circunstancias deban L vidos á las órdenes menores, Ning per en ta edocti non fuerint; qui- conditionibus instructi esse Ad d minores ordines promovendi bonum à parocho, et à magistro schola, in qua educantur, testimonium habeant. Hi verò, qui ad singulos majores erunt as‐ sumendi, per mensem ante ordinationem Episcopum adeant, qui parocho, aut alteri, cui magis expedire videbitur, committat, ut no. minibus,ac desiderio eorum, qui volent promoveri, publicè in ecclesia propositis, de ipsorum ordinandorum natalibus, ætate, moribus, et vita à fide dignis diligenter inquirat; et litteras testimoniales (1), ipsam inquisi-. tionem factam continentes, ad ipsum Episcopum quamprimùm transmittat. Cap. VI. Etas XIV.annorum ad beneficium ecclesiasticum requiritur: quis privilegio fori gaudere debeat. Tullus prima tonșura initiatus,aut etiamin mino N ri |