DE DIPLOMATARIUM NORVEGICUM. Pave Gregorius IX bekjendtgjör for den höiere Geistlighed, at han har optaget Minoriterordenens Stifter Franciscus blandt Helgenerne paa Grund af hans Liv og Mirakler og befaler den at opfordre de troende til at ære ham som saadan og höitideligholde hans Festdag den 4de Oktober. Indtaget i Vidisse af 23 Januar 1495 i Mssta Barth. III. (D), S. 281-82, i Univ. Bibl. i Kbhvn. (Trykt i Waddings Annales Minorum II. p. 215-16, hvorfra Perugia. Gregorius episcopus servus servorum dei venerabilibus fratri bus archiepiscopis et episcopis ac dilectis filiis abbatibus prioribus archipresbiteris archidiaconis decanis et aliis ecclesiarum prelatis ad quos littere iste pervenerint salutem et apostolicam benedictionem. Sicut fiale auree quas vidit Iohannes [per vas1 odoramentorum que sunt orationes sanctorum in conspectu altissimi ad abolendam nostrorum criminum corruptelam odorem suavitatis emittunt ita saluti nostre credimus plurimum expedire si eorum in terris celebrem habeamus memoriam ipsorum [meritis merita solennibus recolendo preconiis quorum in celis speramus intercessionibus assiduis adjuvari, sane [tum3 de conversatione vita et meritis beati Francisci institutoris et rectoris ordinis fratrum Minorum qui juxta consilium saluatoris contemptis transitoriis secundum promissionem ejusdem ad celestia premia feliciter et eterna pervenit; Cujus vita et fama preclara peccatorum depulsa caligine ambulantes in regione umbre mortis de vitiorum tenebris ad penitentie [viam vocans. Quorum tam virorum quam mulierum ad fidem ecclesie roborandam et confutandam hereticam pravitatem vivit ad huc et viget non modica multitudo, tam per [nos quam per multos alios fide dignos qui miracula que deus per illius sancti viri merita operatur cognoverunt cer176 IX. 1 tiores effecti auditis etiam ejus virtutibus et miraculorum insigniis et quod inter carnales [spiritualem et inter homines etiam angelicam conversationem habuisset [ipsumques corporaliter dissolutus cum Christo esse meruit in celestibus, ne ipsius honori debito et glorie detrahere quodammodo videremur si glorificatum a domino permitteremus humana ulterius devotione privari de fratrum nostrorum consilio et prelatorum omnium qui tunc temporis apud sedem apostolicam consistebant sanctorum cathalogo duximus ascribendum. Cum igitur ejus lucerna sic arserit hactenus in hoc mundo quod per dei gratiam jam non sub modio sed super candelabrum meruerit collocari universitatem vestram rogamus monemus [attentius et exhortamur9 per apostolica [vobis scripta mandantes quatenus devotionem fidelium ad venerationem ipsius salubriter excitantes festivitatem ejus iiij. Nonas Octobris annis singulis solenniter celebretis et pronuncietis constituto die similiter celebrandam ut ejus precibus dominus exoratus suam nobis gratiam tribuat in presenti et gloriam in futuro. Datum Perusij nono Kalendas Martij pontificatus nostri anno secundo. Pave Gregorius IX opfordrer (Skule) Jarl i Norge til at holde sig beredt til paa nærmere Besked at komme Kirken til Hjælp i Anledning af Keiser Frederik II.s Fremgangsmaade i det hellige Land. Efter Orig. Reg. i d. pav. Ark., Reg. Greg. IX. an. ¡II. ep. 38. (Jfr. A. Theiner, Hungaria Sacra, I. p. 89-90 og Raynaldi Annal eccles XIII. p. 360-61). 2. 18 Juli 1229. Perugia. Gregorius episcopus s. s. d. nobili viro. . . . Duci Norwagie sal. et ap. ben. Inter alia flagitia, quibus F[redericus] dictus Imperator fidem nominis Christiani confudit, et prodidit, quatuor precipue notare debes alphabeto quadruplici deploranda, que per litteras venerabilis fratris nostri.... patriarche Jerosolimitani apostolice sedis legati nobis sunt fideliter intimata, et in forma treuge inite cum paganis perpenditur manifeste. Primum quod arma Christiane militie gladii potestatem de altari beati Petri sumpti ad vendictam malefactorum laudemque bonorum sibi a Christo per suum vicarium assignati, quo pacem Christi, fidem ecclesie defenderet et muniret, Soldano Babilonie inimico fidei adversario Jhesu Christi, cultori perditi Machometi impudentissime resignavit, denuntians ei ut de ipso faceret quicquid vellet, et affirmans se nolle arma de cetero assumere contra ipsum quem ut impugnatorem fidei fideliter impugnaret, acceperat imperialis culminis dignitatem, per quod patenter arguitur quod dignitati imperii, eiusque spontaneus renuntiavit honori, cum executionem gladii contra hostes fidei pacto execrabili et inaudita presumptione remittens, potestatis et dignitatis sue se spoliavit officio, causa se privatum insinuans, cuius effectu promisit et iuravit se decetero cariturum, privilegium enim meruit dignitatis aminittere, qui concessa sibi abusus est potestate. Secundum magis execrabili et inauditi ammiratione stuporis horrendum, quod de templo dei in quo Christus oblatus est, et sedem sibi primam cathedralem constituit, quando in medio doctorum sedit audiens et respondens, ipsum impudenter et irreverenter eiecit, et in sede sua Machomelum perditum collocavit, cum doctrinam nephandam et legem ipsius in templo dei predicari et clamari concedens, silentium preconio evangelice veritatis imposuit, eiusdemque templi custodiam et septi eius claves Sarracenis committens nullum intrare statuit Christianum, nisi de altitudine templi prius examinatus suam pagano credulitatem exponat, per quod datur intelligi manifeste, quod iudicio Sarraceni relinquitur, utrum debcat dei templum ingredi Christianus. Tertium est quod Antiochiam et Antiochenam provinciam, Tripolitanam etiam cum adiacentibus suis, castrum quod dicitur Crak, Castellum album, et Margattum occupanda paganis exposuit, quando ipsa a confederatione treugarum excepit, immo si ea invadi contingeret a paganis, non solum omne subsidium se denegaturum assensit, sed universos ferentes auxilium impedire et cohibere nephandissimo iuramenti vinculo se astrinxit, quasi non sufficiat inaudite tyrampnidi et infidelitati dampnate templum dei hostium fidei subdere potestati et prophanari, inmunditiis paganorum ac Christum de sede sua turpiter ciecisse, nisi etiam primam sedem apostolorum principis eius vicarii iuramentum ei prestitum male servans exposuerit inimicis fidei Christiane, manifeste protestans, quod infidelis capiti non solum uni membro, sed toti corpori sit infidus. Quarto autem contra tolum populum Christianum apparet ipsius et paganorum confederatio manifesta, ubi ita se dampnabiliter obligavit, quod omnes, qui predictis inter se initis factionibus vellent quomodolibet obviare iuramento tenetur suis expensis et exercitu suo pro suis viribus debellare, ex quo constat, quod si Christianus exercitus ulcisci sui vellet iniuriam redemptoris et a templo dei et a terra sancta eliminare spurcitias paganorum patenter tenetur se opponere Christianis. Numquid super hiis non indignabitur zelus tuus, aut impune Christus de regno suo et sede repellitur, et transactionem principis solo nomine Christiani qua templum dei conceditur Machometo, religio Christiana conniventibus oculis aprobabit? Absit ut illius, qui lese maiestatis reus est, particeps consors existas. Si reus est ille criminis huius cuius ope vel dolo civitas hostibus vel provincia traditur, quanto magis eiusdem criminis reus est qui cum inimicis fidei Christiane contra regem celi et imperatorem eternum, ut thronus eius ad adversarium transferatur, nepharias iniit factiones. Si secundum leges principum secularium hoc piaculare flagitium tam dura diraque pena mulctatur, ut feratur ulctio tam in actores sceleris, quam in progeniem dampnatorum et eiusdem criminis noxius, non solum honore, sed vita privetur, filiosque perpetua comitetur infamia, ut ad nullum honorem nullaque prorsus perveniant sacramenta, ut mors sit eis solatium, et vita in supplicium convertatur, quanta, qualive pena est dignus qui in tot et tantis impie dominum dei filium Jhesum Christum offendit, cum longe sit gravius eternam, quam temporalem offendere maiestatem. Quocirca nobilitatem tuam rogamus et monemus in domino per effusionem Christi sanguinis obsecrantes, quatinus ad vindicandam iniuriam salvatoris nostri dei taliter assurgas, ut cum a nobis fueris requisitus, paratum te inveniat ecclesia mater tua ad exprobandum obprobrium inimicorum crucis Christi, et abolendaın maculam tante infamie a gloria nominis Christiani. Cum nuper die dominica post festum apostolorum super premissis recepissemus litteras patriarche, sequenti die sabbati alias eiusdem accepimus litteras, in quibus inter alia perspeximus contineri, quod postquam reversus est dictus F. a civitate Jerosolimitana dictum patriarcham et fratres Militie templi obsidens in Accon quinque diebus cum hiis qui secum erant graviter impugnavit, intendens domos eorum bonis omnibus spoliare, sed cum dominus conatum sue nequitie repressisset, nec posset quod in animo. gerebat efficere, balistas et cetera arma tam a carissimo in Christo filio nostro Joanne] illustri rege Jerosolimitano, quam ab aliis peregrinis pro defensione terre sancte ibi relicta, et longo tempore conservata ad navim suam fecit clanculo asportari, quorum partem secum deferens, et reliquam Soldano et fidei inimico transmittens, destructis galeis que erant ad terre custodiam relinquende, in festo apostolorum Philippi et Jacobi clam fu(g)it, et summo diluculo civitatem egressus, et sic terram viris, et viribus, armis et munimentis ceteris destitutam relinquens, exposuit inimicis fidei occupandam. Datum Perusii xv. Kal. Augusti, pontificatus nostri anno tertio. |
