nomine Felemirus Eps. conf. Sub Xpti, nomine Naustus Eps. conf. Sub Xpti. nomine Athaulfus episcopus conf. Didacus presbyter testis. Puricelus testis. Argiricus, filius Ariano, testis. Nepotianus diaco nus testis. Justus presbyter testis. Argimirus notarius testis. Felix nomine cognomento Busionus hanc cartulam notavit. Olerius diaconus testis. Valamirus diaconus testis. Aloitus diaconus testis. NOTA. Por esta escritura consta que el rey Alonso tercero habia autorizado al obispo Sabarico para abandonar el obispado de Dumio, y establecer catedral en Mondoñedo; lo que se aclara con la escritura siguiente que habia quitado de la diócesis antigua de Britonia, y agregado á la nueva de Oviedo, el territorio de Asturias; y que ahora, con la novedad de establecerse obispado en Mondoñedo, le asigna para territorio diocesano los distritos de Trasancos, Besancos y Prucios. No cabe prueba mas completa de que el rey ejercia libremente su potestad soberana en estos puntos; pues no convoca cortes, concilio ni juntas, y menos pide al papa licencia. Las firmas que se ven despues de la del rey en esta escritura y en las demas eran de autorizacion para la solemnidad del instrumento, como en todos los privilejios reales; cuyo estilo duró en España hasta el tiempo de los reyes católicos. Núm. 15. Agregacion del territorio del obispado de Dumio al de Mondoñedo por el rey Alonso tercero á 10 de febrero de 877 á causa de estar destruida la ciudad capital de aquella diócesi. Esp. Sag. tom. XVIII, Apénd. V. In nomine Patris, et Filii, et Spiritu sancti. Adephonsus, Hispania imperator, tibi patri Rudesindo episcopo salutem. Cognitum quod propter persecutionem saracenorum caput provincia Gallecia, quod est Bracara, jacet destructum, et ab ipsis gentibus in eremo est redactum, nos, Deo propitio, ipsis inimicis contritis, ipsam terram ab eorum dominio abstraximus, et in statu pristino sub ditione nostri regni restauravimus et habemus. Unde civitatem vel villam quam dicunt Dumio, ubi ipsa sedes antiquitus noscitur esse fundata, à qua jam Sabaricus Eps. ob eorumdem persecutionem saracenorum secesserat, et nostri jussione confiniumque episcoporum laudatione, aliàs (id est, in villa Mindunieto) sibi locum elegerat, sicut canonum auctoritas edocet, quod si quis episcopus in sua persecutus fuerit ecclesia, fugiat ex illa ad alteram: dicente Domino: si vos persecuti fuerint in una civitate, fugite in aliam: inspirante divina clementia ob honorem beati episcopi et confessoris et semper patroni nostri S. Martini, in cujus nomine ipsa sedes in eadem villa Mindoniensi noscitur nuper esse fundata, concedimus Deo omnipotenti, et tibi dicto Rudesindo episcopo ipsum jam dictum locum Dumio post partem ejusdem Menduniensis ecclesiæ cum omni accessu regressuque suo, tam ecclesias quam cetera ædificia, cum omni familia ibi degente per suos terminos, id est per villam quam dicunt Insidias, et inde per petram characteris S. Vincentii, et inde per aliam petram de cruce, et inde per petras fixas quæ ab antiquo fuerunt constructæ, et exinde per viam quam dicunt de vereda que discurrit de Bracara, et inde per ageres et petras fixas usque Arcam scultam in petra, et inde ad terminum de Petunes, et inde per ageres et arcas principales quæ dividunt inter Dumio et Palmariam, et per ceteros terminos qui ibidem noscuntur: et sicut eum pontifices obtinuerunt, qui in ipsa sede ordinati fuerunt, ita et Menduniensis juri sedis tradimus absque quorumque hominum dominio, taliter ut ex hac die vel tempore jam dictus locus de nostro jure ablatus eidem ecclesiæ Menduniensi, et vobis sit concessus, ut tam vos, quam alii qui post vestrum ex hac luce discessum in eadem sede pontifices ordinati fuerint, ipsum locum , excommu securè possideant, quatenus in præsenti sæculo nobis de inimicis victoriam Dominus tribuat, et post excursum hujus vitæ veniam delictorum misericorditer præbeat: stante et permanente hujus scripturæ nostræ textu, omni robore et perpetua firmitate. Si quis tamen hujus scripturæ nostræ seriem infringere conatus fuerit, nicationis crimen incurrat: insuper decem auri talenta coactus exolvat voci ejusdem sedis Menduniensis. Facta cartula testamenti die IIII. idus februari, era DCCCCXV. Adephonsus Dei dextera erectus princeps hanc cartulam testamenti à nobis factam confirmo. Sub Christi nomine Alvarus Eps. conf. Sub Christi nomine Felmirus Eps. conf. Sub Christi nomine Nausti Eps. conf. Sub Christi nomine Athaulfus Eps. conf. Sub Christi nomine Sebastianus Eps. conf. Sub Christi nomine Fralasius Eps. conf. Sub Christi nomine Brandericus Eps. conf. Ranemirus testis. Nunnus testis. Froyla testis. Quiriacus strator testis. Didacus Petri testis. Ermenegildus Abba testis. Puricelus testis. Argiricus, filius Ariani, testis. Funsulcus testis. Ermigildus, filius Sereniani, testis. Gudesteus presbyter testis. Sisnandus presbyter testis. Arias strator testis. Froyla, filius Attani, testis. Fracinus, filius Attotani, testis. Neputianus Diac., filius Sereniani, testis. Felix nomine cognomento Busianus qui hanc cartam scripsi die prima feria, et præsens fui quando eam tradidit dominus Adephonsus rex domino Rudesindo epis-, copo roboratam in illo pulpito de palatio majore qui est in Oveto, testis. Vallamatius cellararius, filius Sisnandi, testis. Justus presbyter testis. Gabinus strator testis. Argimirus notarius, filius Didaci, testis. Tractinus, filius Puricelli, testis. Attsonius, filius Atanagildi, testis. Frenus cellerarius testis. Flacinus presbyter testis. Joannes, filius Tratonis, testis. Gomiz, filius Onegildi, testis. Olerius diaconus testis, Veltülphus diaconus testis. Valamirus diaconus, filius de Joacim, testis. Aloytus, filius Ermegildi, testis. Bermudus diaconus, filius Gutierre, testis. Ranemirus, confirmans. Fin. j. Ousonius confirmans. P ΝΤΟΥ NOTA. Esta escritura declara y confirma lo notado en la del año 867. Nueva confirmacion de la union del obispado de Iria al de Santiago por el rey Alonso tercero en 30 de junio de 880 con motivo de ser distinto 3999 obispo del que lo era cuando dió la primera confirmacion este mismo rey año de 866. Adephonsus patri Sisnando episcopo. Secundum quod in concilio per collationem fuit deliberatum, concedimus vobis, atque afirmamus sedem Hiriensem ubi electus et ordinatus existis pontifex, cum omni plebe vel familia quæ de ipsa sunt ratione, sive sedes Abbatiales villas, et insulas quæ de ipsa sunt sede; vel etiam omnem diœcesim, sicut illud obtinuerunt antecessores vestri divæ memoriæ præteriti episcopi; sive etiam domus S. Jacobi apostoli patroni nostris, cum cunctis præstationibus suis ; et commissum ab omni integritate, quod dudum per nostræ præceptionis jussionem ibidem concessimus; ita ut per håne nostram ordinationem omnia obtineatis, instruatis, arguatis, et vigiliter regatis, et nemo ausus sit qui vobis. vel in modico disturbationem faciat in supradicta sede, plebe vel diocesi: et qui talia facere voluerit, auditui nostro illud scriptis notescite, et prout nos decet vindicare, illud ordinemus. Sanctitatem vestram et omnium sacerdotum ecclesia beati Jacobi precibus effagitamus ut crebro pro nobis orationi insistere non pigeatis. Facta concessio et contestatio die II. kalend. julii, era DCCCCXVIII, præsente Juliano diacono. In facie ordinamus qui vobis omnia adsignet. Adephonsus rex conftaba ΝΟΤΑ. Esta escritura confirma y declara lo notado en la del año 866 núm. 13. .i Núm. 17. Restauracion del obispado de Orense por el Esp. Sag. tom. XVII. Apénd. I. rey In nomine Do mini Dei, et salvatoris nostri Jesu-Christi, Dominís Sanctis, et.. nobisque post Dominum fortissimis patronibus venerandis, beatissimæ Mariæ Virginis et genitricis Jesu-Christi, S. Joannis Baptiste, atque præcursoris Christi, necnon et sancto confessori Martino episcopo, quorum reliquiæ sanctæ sunt in ecclesia Auriensis sedis provincia Gallecia. Nos exigui famuli vestri Adephonsus. princeps una cum uxore mea et regina Iscemena orans, ut hunc nostrum votum dignetis suscipere pia oblatione; licet primordia bonorum operum, quæ à. Dei instinctu immediatè gi→ gnuntur, justitiæ operibus deputentur, tamen que majori cumulo et potiori crescunt in voto, ampliore remuneratione expectantur in præmio; unde justè decet instaurare, quod non debet perire, et vi vidè debet elaborare, quod vota sua Deo offerat, ut non pereat, q. nitet censuræ ut maneat. Quamobrem non parva ex nostris qua vobis litationis manticula est ab antistite, que nos studiosè curamus in melius transducere. Quapropter quia dudum jam constabat indita dote, et tradita cultoribus ecclesiæ, et in thesauris ante reposita; sed profanator antistes Censericus ausú maligno, et mundanarum rerum arreptus beneficio, non solummodo visus est nostra pia disolvere vota, sed etiam in tanta inhæsit. vesania, ut ipsam ecclesiæ dotem dissipare, vendere, et licitationem cum pretio ab emptoribus accipere. Unde factum est post illius discessum, Summa successit in loco episcopatus. Interim cum omnia vividè perquireret, ut sacros principum canones, et inventa essent cuncta demolita, nostris auditibus è vestigio intimavit, et affatim dignum ac providum duximus, ut instaurata dote novoque stilo plantaremus, sicut set factum est. Igitur Genitor noster dive memoria Ordonius rex post depopu lationem Arabum loci hujus ecclesiæ, ipse primus, ut fuerat exuleo enareo relictum, hanc sedem apprehendit cum villis vel omnibus adjacentiis suis; sed præsertim factum est, oppugnante vel expulsante gens arabica quietudinem terræ, in solitudinem est redacta. Postea namque idem pius Genitor noster hanc patriam nobis ad regendum tradidit, et sub nostro moderamine est redacta, et Dei manu gubernante, et rerum intercessu postulante, expulimus ab ea gentilium infestationes, et barbarorum subastationes: populabimus quoque è novo terram illam, et ejus deserta habitabilem fecimus, et hanc sedem viridem ex squalido fecit Genitor noster, et capuimus, mancipavimus, et jure nostro pro terminis suis subter adnotatis, subditam colonibus nostris tradimus. vobis annexam redentes rationem. Adveniente quoque Sebastiano Archabicensi peregrino episcopo, ex provincia Celtiberia expulsus à barbaris, mirabiliter hanc sedem concessimus, qui primus in eadem ecclesia antistes fuit; post passationem vitæ illius Censericum in loco ejus episcopum ordinavimus; et quam dotem factam ecclesiæ taxavimus, malitiosè, ut Superiùs diximus, et sacrilege evertit. |
