Imágenes de páginas
PDF
EPUB

sias de Campo de Tauro per terminum de Autero de Fumos usque quo vadit ad Astorganos, et inde per Morarelia, secundum quod antiquitus ab ejusdem sedis episcopis cuncta fuerunt possessa, una cum ecclesias jam supranominatas de Bregantia, et Alisti, et Senabria, Tibres, et Caldelas, Caurelle, cum Carioga et Turres, sicut eas obtinuistis quietè et pacificè in diebus domini Ranimiri regis, et filii su Ordonii. Quod si aliquis eas inde aufferre voluerit, aufferat Dominus memoriam eorum, et semen eorum desuper terram, tam facientibus quam consentientibus, vivens suis amborum à fronte careat lucernis et cum Juda traditore lugeat poenas in æterna damnatione, et hoc scriptum stabilis sit per sæcula cuncta. Amen. Notum die XVI. kalendas februarii currente era duodecima post millesimam. Ranimirus princeps confirmat. Geloyra Deo dicata conf. Sub Christi nomine Rudesindus Dei gratia Iriensis Eps. conf. In Christi potentia Ermigildus Lucensis Eps. conf. In nomine Trinitatis et unione Deitatis Didacus Auriensis Eps. conf. Sub Domini misericordia Theodemirus Dumiensis sedis Eps. conf. In Christi auxilio Gundisalvus Astoricensis sedis Eps. conf. Sub imperio et auxiliatore excelsi Sisinandus Legionensis Eps. conf. Fredinandus conf. Froyla Millan conf. Rudericus Velasconi conf. Fredinandus Veremundi conf. Gomez Didaz conf. Nunus Saraceni conf. Suarius Gundemari conf. Nepocianus Didaz conf. Garsea Puricelli. Gundisalvus Veremundi. Froyla presbyter. Gundericus decanus et primiclerus. Cemenus presbyter et primiclerus. Suarius diaconus et primiclerus. Sumla presbyter. Petrus diaconus cognomento Ronsinus. Adephonsus diaconus. Heroni pignus. Honorius diaconus notuit.

a

ΝΟΤΑ.

Las escrituras de Astorga y Leon convienen en que Alfonso quarto de Leon erigió el obispado de Simancas quitando pueblos á los de Astorga y Leon, sin que conste que diese al poder eclesiástico mas intervencion que la de haber mandado á algun obispo que ordenase obispo de Simancas. Despues lo suprime Ramiro tercero. con acuerdo de su consejo de estado, en que constituían una tercera parte los obispós del reyno.

J

Núm. 30.

Agregacion del territorio diocesano de Tuy al de Iria y Compostela por el rey Alonso quinto en 29 de octubre de 1024 con motivo de la destruccion de Tuy por los normandos.

Archivo de Santiago y Esp. Sagr. tom. XIX. Apéndices pàj. 390.

Omnipotens Factor omnium rerum, Rex sanctorum fortis, qui

cum Patre et Spiritu sancto æternaliter regnas, tibi gloria in sæcula sæculorum, Ego quidem exiguus servus servorum domini rex Adephonsus proles Veremundi cum conjuge mea regina Urraca sub ipsius amminiculo in regno fultus in Domino Deo æternam salutem. ¿Quid enim dignum offeramus Deo? aut quid illi retribuemus pro omnibus bonis, quæ præstitit nobis, cum ille non indigeat holocaustis arietum, taurorum vel hircorum pinguium, sed quærat spiritum rectum, cor contritum et humiliatum? Et quia tua sunt, Domine, hæc quæ nobis dedisti, et quæ de manu tua accepimus, tibi Deo nostro prona devotione offerimus. Sicut illud Davidicum intonat dicens: Vovete et reddite Domino Deo vestro, corde puro, mente devota. Et illud: Immola Deo sacrificium laudis, redde Altissimo vota tua, ut à te devotio nostra per intercessionem beati Jacobi apostoli munda et immaculata perveniat, et per hæc quæ of ferimus digno sancto discipulo patrono nostro, valeamus evadere adversariorum mansiones, acrium potestates. Concedimus supra memorato loco exemplum imitantes avi et parentis nostri, divæ memoriæ domini Veremundi regis, qui non minimam partem ibi concessit, de hoc quod Dominus illi tribuit. Ego tamen supramemoratus Adephonsus simul cum: conjuge mea Urraca; quoniam non minima pars christianitatis ditioni nostræ subjecta est, quam per vestram intercessionem nobis Dominus subdidit, devotionem avorum et parentum nostrorum confirmamus.

[ocr errors]

Antiquorum etenim relatione cognoscimus, omnem Hispaniam christianis esse possessam et unamquamque provinciam ecclesiis, sedibus et episcopis personatam. Post non longum verò tempus crescentibus hominum peccatis gens Leodemanorum pars maritima est dissipata; et quoniam Tudensis.sedes ultima præ omnibus sedibus, et infima erat, ejus episcopus qui ibi morabatur, cum omnibus suis, ab inimicis captivus ductus est; et alios occiderunt; alios vendiderunt, necnon et ipsam civitatem ad nihilum reduxerunt, quæ plurimis annis vidua atque lugubris permansit. Postea quidem prosperante divina misericordia, quæ disponit cuncta suaviter, ac regit

universa, multas quidem ipsorum inimicorum cervices frégimus, et eos de terra nostra ejecimus divina gratia adjuvante. Transactoque multo tempore cum pontificibus, comitibus atque omnibus magnatis palatii, quorum facta est turba non modica, tractavimus ut ordinaremus per unasquasque sedes episcopos, sicut canonica sententia docet. Cum autem vidimus ipsam sedem dirutam, sordibusque contaminatam, et ab episcopali ordine ejectam, necessarium duximus, et bene providimus, ut esset conjuncta apostolicæ aulæ, cujus erat provincia, et sicut providimus, ita concedimus, et contestamur præfato sacrosancto altario pro victu clericorum et pro tegumento servorum Dei ibi persistentium pro susceptionem peregrinorum, sive hospitum, ipsum locum et civitatem Tudensem cum ecclesia ibi fundata in nomine S. Bartholomæi apostoli et sociorum ejus cum omnibns debitis, atque dioecesis suis ecclesiis, villis atque præstationibus cunctis, etiam et hominibus suæ familiæ per omnes partes ubicumque suum debitum invenire potueritis, sicut prius illam obtinuerunt episcopi ex dato avorum et parentum nostrorum, sic illam concedimus parti sancti apostoli, ut ibi maneat per sæcula cuncta.

Damus etiam cum ea ecclesias prænominatas S. Petro de Benevivere cum omni integritate: ecclesiam S. Jacobi de Pontelas cum suis adjacentiis ab integro: de illa parte Minei sanctum Salvator de Rial cuin villis et hominibus, et suis adjacentiis. In suburbio Lucense S. Vincentium de Spate cum ecclesiis et. suo debito. Adjicimus etiam huic sancto loco insulam vocitatam Oneste, quam jam avus meus dive memoriæ dominus Adephonsus princeps ibi concesserat, cum aliis insulis quæ sunt infra mare, in qua insula nos postea civitatem ædificavimus miræ magnitudinis compositam ad defendendam ipsius apostoli patriam, ut sit ibi forma, et stabilita, et peremniter mansura sub imperio patris et pontificis domini Vistruari, vel illius qui post eum successerit, ut inde habeatis subsidium temporale, et nos in divino examine gloriam æternam, et hic inimicos vincamus, et in futuro cum sanctis regnemus. Igitur contestamur et præmonemus omnium generum homines per nomen domini nostri Jesu-Christi et sanctorum ejus apostolorum, ut qui hoc factum nostrum conturbare, aufferre aut distrahere tentaverit, quisquis fuerit, in primis vivens suis à fronte careat lucernis, atque in die examinationis tartareas cum Juda patiatur poenas, et non audiat vocem dicentis: Venite, benedicti Patris mei; et pro damnis sæcularis quantum abstulerit, duplet vel triplet; et hæc nostra devotio in cunctis obtineat firmitatis roborem. Facta serie testamenti sub die IIII. kals. novembris, era post peracta millena sexies dena atque afiniente secunda. Adephonsus rex conf. Urraca regina conf. Scemenus episcopus. Nunus episcopus. Vistruarius episcopus. Ennecus episcopus. Adeganis episcopus.. Petrus epi

scopus. Ferdinandus comes. Petrus Froylani comes, Pelagius Ermegildi. Rudericus Romaniz. Alvaro Ordoniz. Rudericus Ordoniz. Veremudus Veilaz comes. Nunus Alvarez comes, Froyla Mendiz. Muninus Mununiz comes conf. Petrus Ferdinandiz conf. Rudericus Veilaz testis. Didacus Osoriz testis. Oveco Munionis testis. Froyla Fafilaz testis. NOTA.

Para la agregacion de que se trata procedió el rey con solo el dictámen de su consejo real compuesto (como dice la escritura) de los obispos, condes y magnates del palacio.

Núm. 31.

Restauracion de la catedral de Pamplona y demarcacion del obispado por el rey de Navarra Sancho el mayor año 1027 con revindicacion de los distritos que le habian pertenecido en tiempos antiguos.

Archivo de Pamplona: Moret Anales de Navarra, páj. 33.

Sub nomine sanctæ et individuæ Trinitatis, qui unus Deus est manens in trinitate personarum, unaque inseparabilis deitas in unitate substantia, Patris videlicet et Filii ac Spiritus sancti. Ego Sanctius, Dei gratia ac misericordia ejus præveniente, rex Pampilonensium, atque Aragonensium, seu Legionensium, divina inspiratione compungtus, videns desolationem, atque destructionem Pampilonensis ecclesiæ, quæ à barbaris nacionibus penè destructa, suisque possessionibus, ac privilegiis desolata erat, maximè condolui. Ad honorem igitur, et gloriam domini nostri Jesu-Christi, ac gloriosa semper virginis Marie, genitricis ejusdem, cum consilio et auctoritate filiorum meorum, Garsia et Ranimiri, atque omnium principum meorum asensu præcipuè domno Sanctio Pampilonensi episcopo religiosissimo viro magistro meo, me sæpius ad hoc instigante, et commonente, quæcumque exalienata, vel extraneata à perversis hominibus, ab eadem ecclesia fuerant, prout melius potui, à sapientibus viris regni mei, cum magna adjuratione perquirere feci, et exquisita omnia in potestate præfati episcopi restitui. In primis verò ipsam villam de Pampilona ab omni prorsus servitio regali liberam, omnibusque modis ab omni suggilatione regali

[ocr errors]
[ocr errors]

"

ingenuam, cum omnibus suis terminis ac pertinentiis, quam domnus rex Sanctius avus meus cognomine Abarca, sanctique Stephani castrum cum suis villis, vel suis ecclesiis atque terminis, suisque cunctis pertinentiis. Deo, et sanctæ Mariæ absque ulla contradictione ac mala voce per redemptionem omnium peccatorum suorum, donaverat, prædicto jam episcopo bona ac spontanea voluntate reddidi, atque in perpetuam possessionem sanctæ Mariæ pro remissione delictorum meorum concessi: similiter etiam monasterium sancti Joannis Orioli; sancti Salvatoris Leierensis; sanctæ Mariæ Irascensis; sancti Martini de Albelda; sancti Æmiliani de Vergegio; sancti Salvatoris de Onnia; sancti Petri de Cardenia, quæ per negligentiam, et sævitiam persecutoris destructa fuerunt cum suis possessionibus et regulis restauravi. Insuper hæc omnia concedo sanctæ Mariæ medietatem montis, qui dicitur Yaquitz, et medietatem montis, qui dicitur Oyarzabal; et in omnibus montibus et silvis de Belate insubtus, in illa medietate regis homines sanctæ Mariæ ubi voluerint et potuerint, liberam habeant potestatem succidenti ligna et arbores pro quocumque opere necesse habuerint. Exitus denique ad summitatem de serra de Ezcaba liberi et integri sint sine alicujus communitate. Ex alia vero parte Subzantum et Cascantum usque ad terminum de Orcoyem (excepta regis defessa) commune cum aliis villis tam in pascendis pascuis, quam etiam in faciendis lignis; quin etiam jumenta, armenta sanctæ Mariæ, et pe cora in omnibus partibus quibuscumque contingere potuerit, ad pascendum licentiam vel potestatem habeant liberam. Hinc ecclesiam sancti Stephani de Ezcaba cum terris, vineis et linaribus, vel suis subjectionibus omnibus. In Mendilorri una serna subtus villam et vinea In Azella unius molendini integri cum sua medietate de tota illa aqua, et una terra. De Cizur et Azeilla omnes decimas qua ecclesiæ pertinent integre. In Berrio Zahar duæ vineæ. In Vadoztain una terra. In suburbio de Uhart, in villa quæ dicitur Alzura, vineæ, et in eadem Uhart in molendino regis, qui dicitur de Athea, duas vices sad molendum, quas Sanctius supradictus rex dedit, scilicet die quinta feria cum sua nocte ad quindecim dies. Tum etiam decrevi dandum de decima salis de salinis de Elchea et per singulos. annos tres cahices confirmavi. In Longuida monasterium sancti Petri quod est super ripam cujusdam fluminis Sarazo, quod dedit rex Sancius Garseanis cum conjuge sua Tota Aznari cum omnibus suis adjacentiis, et cum terris in villa quæ dicitur Ulit juxta Ossella quæ ad regem pertinebant, et cum vineis similiter in Arbonias, atque cum ipsa villa, quam nuncupant Ausoni, quæ est juxta ipsum monasteriuin et in ea, quantum ad regem pertinet, integrum cum terris et vineis, ortis et molendinis, montibus, fontibus, vel suis terminis omnibus, sanctæ Mariæ restitui. In Osella in villa quæ dicitur Unduesse una vinea. Item in Longuida monasterium sancti

« AnteriorContinuar »