siæ de Urswick-scil. xii marcis, post decessum W[illelmi] de Boiville tunc Vicarii: ad quas vicarias Abbas et Conv. de F[urnesio] perpetuos vicarios præsentabunt, qui de archidiaconalibus debitis et omnibus ad præd. ecclesias pertinentibus Archidiacono Richemundiæ et ejus officialibus respondebunt. Et ut hæc nostra concessio et confirmatio rata in posterum perseveret, eam præscripti auctoritate et sigilli nostri appositione duximus roborandum. Hiis Test. :-Magistro T[ Kirkebi, tunc temporis officiali Richemundiæ: F 1 de ]Tinwa: etc. [CCCCXVI. THE ARCHDEACON OF RICHMOND ASSIGNS TO THE CONVENT THE CHAPEL OF HAWKESET, WITH CERTAIN LANDS, APPERTAINING TO THE VICARAGE OF DALTON, FOR THE PROVISION OF WAX CANDLES TO BE USED IN THE CELEBRATION OF MASS.] Idem Archidiaconus assignat nobis Capellam de Hawkeset. 4. Omnibus litteras istas visuris etc. H[onorius] Archidiaconus Richem. etc. Noverit universitas vestra quod cum moris sit monachorum Ordinis Cisterc. ne possint in privatarum missarum There is a difficulty connected with the initial employed here to designate the person intended. That initial is "H." But the heading, as also in the Tabula Sententialis, is "Idem Archidiaconus." And yet the initial of the name of the Archdeacon last-named is "W." and not "H." Moreover, in the following deed, wherein special reference is made to the present document, the initial employed is “H.” and not "W." It is therefore scarcely open to us to assume that the Scribe has, in mere error, inserted a wrong initial. The more probable surmise is that he has, from whatever cause, inserted the word "Idem " improperly or in mistake. As will appear from a slight consideration of the nature and matter of the charter itself, it follows naturally on No. CCCCXIV, wherein Archdeacon Honorius is the grantor, and less so, or not at all, on No. CCCCXV, wherein Archdeacon William occupies that position. And it is thus, or therein, possible to suppose that "Idem" may have been meant to designate Honorius. The difficulty attending this conclusion, however, is one that presents itself in the mention of the Interdict occurring in the body of the deed. It may, or perhaps must, be assumed that the Interdict in question is the memorable one of John's reign, which fell upon the Kingdom in 1208. But this is inconsistent with the dates assigned touching the tenure of the Archdeaconry by Hono. celebratione, nisi eis aliunde conferatur, cum candelis cereis ministrare, nos, intuitu caritatis Ecclesiæ prædictæ [270 col. 2] S. Maria de Furnesio] et monachis ibidem Deo servientibus capellam de Haukeset et i bovatam t'ræ, cum iiii toftis in Daltoun quæ ad vicariam de Daltona pertinent, ad hoc assignasse, et hac præsenti carta inperp. confirmasse: Ita quidem quod a festo B. Johannis Baptistæ proximo postquam Interdicto generaliter in Anglia fuit privilegiatum in privatis altaribus suis cum candelis cereis inperp. ministrabunt. Et ut hæc concessio firma perseveret in posterum sigillo nostro præsenti scripto apposito eam duximus roborandam. Hiis Test. :-W[ ] Priore de Kertmelle: T } Priore de Cunningeshede: etc. [CCCCXVII.-PRESENTATION BY THE CONVENT OF THE VICARAGE OF DALTON TO ONE WILLIAM DE NORHAMPTON.] Concessio Uicariae de Daltona cuidam per nos facta, etc. 5. Omnibus S. Matris Ecclesiæ filiis etc. Frater R[adulphus], Abbas, et Conventus de Furnesio in Domino salutem. Noveritis rius, and the matter is made more complicated by the circumstance that the name of the self-same Honorius is given as that of the first witness to the present document. It is possible that some explanation of the difficulty may be latent in the expression "postquam Interdicto" (or Interdictum, for the reading is uncertain) "generaliter in Anglia fuit privilegiatum "; or it may be that Le Neve's dates are in reality more insufficient than we have already found reason to assume them to be. What is the precise meaning attaching to "Interdict' fuit privilegiatum" is not easy to assert positively; but there can be little doubt that the general sense must be "after some mitigation of the extreme severity of the Interdict had been permitted"; and this, as is obvious, throws the date of the deed still later than the first promulgation of the Interdict itself. It is true that Honorius, having been Archdeacon for a time, might be called Archdeacon to the end of his days. But this does not affect the date of the Charter as limited in one direction by the mention of the Interdict. This is probably Radulphus de Fletham, and the attestation by Archdeacon Honorius gives an approximate date to the deed as belonging to the very first year or two of the 13th century. He is one of the Abbots noted as having been at the head of the Convent during a period of ten years and upwards. nos, intuitu caritatis, concessisse W[illelmo] de Norhamt', Capellano, vicariam ecclesiæ de Daltona, excepta capella de Haukeset, et una bovata t'ræ cum iiii toftis in Dalton, quas Magister Honorius] Archidiaconus Richem. nobis secundum tenorem cartæ quam de eo habemus confirmavit: Ita quidem quod ipse W[illemus] persolvet annuatim H[ ] Persona de Alding[270b]ham cs ad duos terminos-medietatem, scil., ad festum S. Martini et medietatem ad Pentecosten: et ipse H[ ] secundum portionem cs de consuetudinibus et omnibus aliis respondebit. Et si forte contingat quod idem W[illemus] præmoriatur præfatum H[ ], nichil amplius quam c3 ab eo cui vicariam ejusdem ecclesiæ fuerimus assignaturi poterit exigere. Et si dictus H[ ] præmoriatur, idem W[illelmus] ab illorum cs solutione quietus erit. Hiis Test.:-Magistro H[onorio], Archidiacono Richem., Magistro [ ] de Sillingtoun. CCCCXVIII.-CONTENTION BETWEEN THE VICARS OF DAL TON AND URSWICK AND THE CONVENT TOUCHING CER- Duerela mota et sopita auctoritate Papae de Capella, etc. 6. Omnibus Christi fidelibus præs. litteras etc., de S. Bega, et de Lancastre, et de Kertmelle Priores s. in Domino. Mandatum D'ni Papæ suscepimus in hæc verba: Honorius' Ep'us etc. dilectis filiis de S. Bega, et de Lancastre, et de Kertmelle Prioribus, Ebor. Dioc., salutem. etc. Dilecti filii, Abbas et Conv. Monasterii [270b col. 2] de F[urnesio], Cisterc. Ordinis, nobis conquerendo monstrarunt quod de Dalton et de Ursewik ecclesiarum Vicarii, Ebor. Dioc., super quibusdam decimis, primitiis, mortuariis, et rebus This is necessarily Honorius III., and as his mandate is dated in the third year of his pontificate, the approximate date of the present deed is 1219-20. aliis injuriantur eisdem ; ideoque discretioni vestræ per Apostolica scripta mandamus quatinus, partibus convocatis, audiatis causam et, appellatione' remota, fine debito terminetis, facientes quod decreveritis per censuram ecclesiasticam firmiter observari. Testes, autem, qui fuerint nominati, si se gratia, odio, vel timore subtraxerint, per censuram eandem, appellatione cessante, cogatis veritati testimonium perhibere. Quod si non omnes exequendis hiis potueritis interesse, duo vestrum nichilominus ea exequantur. Data Roma, apud S. Petrum, quinto Idus Maii, Pontificatus nostri A° iiio. Hujus igitur auctoritate mandati, partibus in præsentia nostra constitutis, post labores et expensas utriusque partis, lis inter eos mota sub hac pacis forma sopita quievit :—scil. quod prædicti Abbas et Monachi per testes et instrumenta coram nobis sufficienter monstraverunt quod capella de Haukesset libera debet esse et est sequestrata ab ecclesia de Dalton; et hoc idem Capellanus de Daltoun, Willelmus] nomine, ore proprio coram nobis publice confessus est, exceptis iis, quos dicti Abbas et Con[271]ventus solvent annuatim vicario de Daltona, qui pro tempore fuerit, in festo S. Michaelis. Et idem Vicarius omnia onera ep'alia ad dictam capellam pertinentia sustinebit. Et idem nichilominus querelas in locis ad præd. capellam pertinentibus emergentes Capitulo præsentendas, deferente eas sibi sæpedictæ capellæ capellano, Capitulo præsentabit. Inter hæc sciendum quod sæpenominatus Willelmus] Capellanus coram nobis publice confessus est quod ea quæ de decedentibus, vel ex oblationibus, vel ex testamentis mortuorum seu vivorum, ultra fluvium qui appellatur Craik in t'ræ Monachorum commanentium, recepit, non ex jure debito, sed ex deferentium devotione suscepit. Præterea sæpedictus W[ill.] Capellanus, a[p]pellationi a se factæ contra præfatos Abbatem et Monachos Furnesii, ne atrium memoratæ capellæ ad sepulturam consecraretur, renuntiavit, et omnes querelas et calumpnias quas adversus præfatam capellam et adversus dictos Abbatem et Monos videbatur habere publica confessione tanquam injustas irritavit. Idem etiam Capellanus omnia onera ep'alia ad præfatam ecclesiam de Dalton pertinentia sustinebit. Idem vero nullas exiget decimas de familiaribus F[urnesii] qui habitant apud Dunreholm, vel quoquo[271 col. 2]modo extorquere præsumet. Sane de aliis, si qui manserint, decimas plene percipiat, et de animalibus aliorum si ibi manserint. Præterea sæpefati Abbas et Moni omnes querelas quas adversus memoratum W[ill.] Capellanum videbantur habere penitus remiserunt, eumque in plenam gratiam suam receperunt. Ut autem hæc amicabilis compositio perpetuo perseveret præsens scriptum tam nostris quam partium sigillis fecimus communiri. [CCCCXIX.-ABANDONMENT BY THE PARSON OF ULVERSTON OF ALL CLAIM ON HIS PART TO THE CHAPEL OF HAWKS- Persona de Ulverstona dimittit nobis Capellam de Horeta libere et quiete. 7. Sciant omnes S. Ecclesiæ filii tam futuri etc. quod Robertus Clericus, Persona Ulverstone, totam calumpniam quam habuit de capella de Hoxeta1 liberam et quietam clamavit et dimisit Abbatiæ de Furnesio] et ecclesiæ de Daltona: perquisita enim rei veritate ab antiquis clericis et laicis jus nullum sibi vel ecclesiæ suæ invenire potuit. Hanc tamen capellam de Hoxeta tenebit præd. Robertus de ecclesia et Persona Daltona libere et quiete, cum omn. pert. suis, præter corpora, cum divisis suis, quæ This is, it would appear, the same name as Haukeshet, Haukesethe, Haukeshevede, Haukeshede, etc., now Hawkshead. The two forms last quoted would appear to justify the modern spelling. Still, it is worth remembering that the forms in -sethe, -set may indicate the true origin of the name. It is certainly a termination of no unusual occurrence in the district. See note 2 to p. 237. |